Το όνειρο δεν χωρά
31-05-2020

Μια χώρα που θεωρείται από πολλούς δημοκρατικούς / προοδευτικούς / αντιρατσιστές ως κριτήριο κατάταξης στους υποστηρικτές του Τραμπ το ότι κάποιος έχει ξεχάσει, αγνοήσει ή δεν έχει θελήσει να φορέσει μάσκα στα ψώνια στο σούπερ μάρκετ, είναι χώρα που έχει φτάσει σε μεγάλα αδιέξοδα, όχι μόνο πολιτικά. Φοβάμαι ότι αυτή η χώρα δεν θα μπορέσει να σηκώσει το βάρος της κρίσης από τη δολοφονία του George Floyd, κρίσης που υπήρχε ανέκαθεν, συνοδευόμενη από περιοδικά ξεσπάσματα με τα συνεχή περιστατικά αστυνομικής βίας κατά των Αφροαμερικανών. Τέσσερις ήταν και οι αστυνομικοί που έσπασαν στο ξύλο το Rodney King στο Λος Άντζελες το 1992, η αθώωση των οποίων κατέληξε σε ταραχές και σε δεκάδες θανάτους.

Το 1963 ήταν η χρονιά της μεγάλης πορείας στην Ουάσινγκτον για το δικαίωμα στην εργασία και την ελευθερία των Αφροαμερικανών. Το 2012, ο George Zimmerman, οπλισμένος εθελοντής και συντονιστής περιφρούρησης γειτονιάς στο Sanford στη Φλόριντα, σκότωσε τον άοπλο αφροαμερικανό Trayvon Martin επειδή τον θεώρησε επικίνδυνο. O Martin φορούσε φούτερ με κουκούλα -hoodie. Πενήντα χρόνια μετά τη μεγάλη πορεία, όταν οι ΗΠΑ είχαν εκλέξει για δεύτερη φορά μαύρο Πρόεδρο, ο Zimmerman απαλλάχτηκε των κατηγοριών.

Πολλά κατάφερε το “Όνειρο” του Martin Luther King κι όσοι το αμφισβητούν είναι ιδεοληπτικοί. Αλλά δεν ξέρω αν πλέον χωρά το “Όνειρο” στους καιρούς μας. Μορφή ιδεοληψίας και ο διαρκής εκφυλισμός του φυλετικού ζητήματος σε πρόβλημα που στέκει από μόνο του, ο με εμμονή αυτοπροσδιορισμός του αποκομμένος από κάθε ταξική έννοια στο νου της συντριπτικής πλειοψηφίας των Αμερικανών, προοδευτικών και μη.

Θυμάμαι τότε με τον “Κατρίνα”, όταν δόθηκε η εντολή να αδειάσει η Νέα Ορλεάνη κι έμειναν πίσω πολλοί στο γκέτο της πόλης και πνίγηκαν, πολλοί δίχως πρόσβαση σε μεταφορικό μέσο και που ίσως δεν είχαν βγει ποτέ από την πόλη. Θυμάμαι φίλους Αμερικανούς, δημοκρατικούς, προοδευτικούς και ανυποψίαστους, να κατηγορούν για ανοησία.

Από ανοησία λοιπόν και τα θύματα της πανδημίας, τα δυσανάλογα περισσότερα ανάμεσα στους μαύρους Αμερικανούς απ’ ότι στους λευκούς.

Όσο για εμάς εδώ, ας μη κάνουμε προεκτάσεις σε μια τόση δύσκολη και σύνθετη κατάσταση, υπερβάσεις βασισμένες στη δική μας εμπειρία με τις δολοφονίες του Γρηγορόπουλου και Κωστόπουλου. Και τις ιδεοληψίες μας έχουμε και, κυρίως, πολλοί αγνοούμε τα τυφλά σημεία μας. Θυμάμαι επίσης, δεκαετία του ’80, συζήτηση μεταξύ Ελλήνων μεταπτυχιακών φοιτητών. Κάποιος μίλησε για το ρατσισμό των Αμερικανών και κάποιος άλλος ανέφερε το ζήτημα των Γύφτων στην Ελλάδα. Και ο πρώτος έδωσε την αποστομωτική απάντηση “μα, για τους Γύφτους θα μιλήσουμε τώρα;”

Δώστε μου το όνομα ενός αστυνομικού που έχει κατηγορηθεί για βία εναντίον Ρομά, ιδιαίτερα εναντίον παιδιών Ρομά, με τη σβελτάδα που θα θυμηθείτε το όνομα του ξανθού αγγέλου και του Κορκονέα.