Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

Κ.Π. Καβάφης, «Θάλασσα του Πρωιού»

Η εταιρεία Pantone ανακοίνωσε σήμερα το «χρώμα της χρονιάς» για το 2020. Για όσους ενδιαφέρονται για αυτά τα πράγματα, είναι το 19-4052 ή το Classic Blue κατά τον προσδιορισμό της εταιρείας. Η απεικόνισή του, αν δεν έχετε την ομώνυμη χρωματική σκάλα, είναι κάπως έτσι. (Κάπως, γιατί καμία οθόνη δεν αποδίδει με ακρίβεια την πραγματικότητα, έστω και τη χρωματική.)

Η Pantone είναι αμερικάνικη εταιρεία και ασχολείται με την οργάνωση και διαχείριση χρωμάτων. Η αντίστοιχη ευρωπαϊκή εταιρεία (λέγε με RAL) είναι πιο σοβαρή, και δεν κάνει τέτοια δημοσιοσχετίστικα καουμποϊλίκια. Μετρημένες οι μέρες της, όπως μέτρησαν τη ζωή τους διάφορα άλλα συστήματα και εταιρείες που προσπάθησαν να βάλουν κανόνες στη χρωματική αναπαραγωγή και απόδοση, όπως οι εταιρείες που κατασκεύαζαν φωτογραφικά φιλμ και χαρτιά, και εξέλιπαν στη ψηφιακή εποχή. Οι παλιότεροι, ας πούμε, θα μιλήσουν για Kοdachrome ή Cibachrome. Κάποιοι μπορεί να τραγουδήσουν κιόλας. Kαι κάποιοι, όταν ακούν για Pantone Blue, θυμούνται το Cibachrome Blue, ένα τραγούδι του Momus από το μακρυνό 1992.

Όλες αυτές οι αναφορές έχουν να κάνουν με τη πρόσληψη του κόσμου μέσα από τα χρώματα, με την αίσθηση και τη μνήμη, τη διαφύλαξη και την αναπαραγωγή της σε άλλες συνθήκες, σε άλλες εποχές και με άλλα μέσα. Σε κάμποσα χρόνια κανείς δεν θα καταλαβαίνει τι είναι όλοι αυτοί οι όροι, πιθανόν ούτε και τα CMYK και RGB, αν δεν ανατρέξει σε έργα αναφοράς, που θα του δώσουν διαμεσολαβημένη πληροφορία, με ελεγχόμενη ακρίβεια. Ίσως τότε αποφασίσει να σηκώσει τα μάτια από την οθόνη, και να μιλήσει ξανά για μαβιά και κίτρινα. Κι αν ψάξει περισσότερο, να μάθει ότι το μαβί, και στα ελληνικά και στα τούρκικα, είναι το μπλε χρώμα. Κι ας έχουν αποφασίσει διαφορετικά οι νεόκοποι λεξικογράφοι. Λαμπρό, κλασικό, θαλασσί, σαπφείρινο ― όπως θέλετε προσδιορίστε το, το μαβί είναι και παραμένει μπλε.