“A second chance—that’s the delusion. There never was to be but one.”
Υπάρχει ένα είδος άνδρα που θεωρεί πως όταν τακτοποιηθεί οικονομικά, όταν «φτιαχτεί», μπορεί να ξεφορτωθεί τη γυναίκα που τον συντρόφεψε ως τότε και να διαλέξει μια άλλη, συνήθως νεότερη, που αντανακλά ακριβέστερα την ανεβασμένη θέση που απέκτησε στην αγορά και την κοινωνία.
Υπάρχει ένα άλλο είδος άνδρα που θα ήθελε πολύ να το κάνει, αλλά δεν έχει το θάρρος.
Υπάρχει τέλος και ένα τρίτο είδος άνδρα για τον οποίο δεν τίθεται τέτοιο θέμα.
Η ιδέα της δεύτερης ευκαιρίας, της νέας εκκίνησης στη ζωή είναι ανέφικτη και εντελώς ανεύθυνη, ιδίως όταν η προηγούμενη ζωή συνοδεύεται από οικογένεια και παιδιά.
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις ήταν τα πρόσφατα τουίτ του Γώργου Κύρτσου, όπου ο φωτισμένος διανοητής και δεξιός δημοσιογράφος και έμπειρος ευρωβουλευτής κάνει διαδικτυακό διδακτικό χιούμορ εξηγώντας πώς λειτουργούν οι άνθρωποι και δη οι γυναίκες ως δεύτερες σύζυγοι. Ή ως γραμματείς που ανελίχτηκαν.
Να συμφωνήσουμε ότι ο Γιώργος Κύρτσος είναι ένα είδος άνδρα από μόνος του.
Ως προς τα είδη γυναικών, σίγουρα υπάρχουν πολλά, αλλά ως άνδρας δεν τα γνωρίζω και αφήνω να τα περιγράψει άλλος, κατά προτίμηση μια γυναίκα που μπορεί να κατανοήσει καλύτερα και την πρώτη και τη δεύτερη σύζυγο.
Εγώ απλώς θα καταθέσω τη διαπίστωση ότι οι περισσότεροι άνδρες που με ταλαιπώρησαν επαγγελματικά στη ζωή μου, ήταν παντρεμένοι σε δεύτερο γάμο. Και φυσικά το πρότυπό τους, ασχέτως πολιτικής ιδεολογίας, ήταν ο λαοφίλητος ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος απενοχοποίησε τον τρίτο γάμο.
Στην περίπτωσή του, αν και πέθανε νωρίς (οι περισσότερες από αυτές τις όψιμες σχέσεις έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης), η εκδίκηση έχει και πρόσωπο και ονοματεπώνυμο.
