Πριν ένα χρόνο, στα μέσα του Αυγούστου του ’19, αναφέρθηκα στη δήλωση του Χρυσοχοΐδη για την Ευρώπη που θέλουμε, για τη συνεργασία της, υστέρα από την πυρκαγιά στην Εύβοια. Τεράστια η καταστροφή στο φυσικό περιβάλλον από τη φωτιά και ενοχλητική η πανηγυρική διάθεση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ενδεικτική της ξιπασιάς του(ς). Έγραψα – παγίδα να συγκρίνουμε τις οικολογικές καταστροφές που συνέβησαν ή θα συμβούν μετά το 2018 με το θανατικό στο Μάτι. Με διαφορετικό μέτρο προσμετρούνται αυτές.
Τη δήλωση του Υπουργού θυμήθηκα πριν δεκαπέντε μέρες με τη μεγάλη φετινή πυρκαγιά στην Κορινθία.
Τρεις και η κακή του(ς) μέρα, με το πλήρωμα του ενός χρόνου την ανασύρω άλλη μια φορά, ύστερα από τις σημερινές πλημμύρες και το θανατικό στη Εύβοια. Πλημμύρες που έχουν να κάνουν με την πυρκαγιά πέρσι, πλημμύρες που όπως και η περσινή πυρκαγιά έχουν να κάνουν με στοχαστικά μοντέλα που τις συνδέουν με την κλιματική αλλαγή, πλημμύρες που όπως άκουσα είχαν καταστροφικότερα αποτελέσματα εξαιτίας των περσινών καμμένων, των προσχωμένων σε κοίτες χειμάρρων.
Δεν είναι αποκλειστικά η κλιματική αλλαγή, το στοχαστικό, είναι και ο ανθρώπινος παράγοντας, στον τόπο της καταστροφής. Συμφωνήσαμε όλοι εδώ κι αυτό είναι που μας βασανίζει επιπλέον και μας πονά με το Μάτι, κι έτσι πρέπει κι έτσι οφείλουμε. Να γνωρίζουμε ώστε να βρούμε κάποια γαλήνη.
Απαράδεκτη λοιπόν η δήλωση Χαρδαλιά, του Υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας κάτω από τον Χρυσοχοΐδη: Αν λειτουργούσε το 112 θα είχαμε εκατόμβη, έχουμε 5 νεκρούς τρεις πνίγηκαν στην προσπάθεια τους να φύγουν.
Ο πλέον ανυποψίαστος γνωρίζει ότι σε έντονα πλημμυρικά φαινόμενα αυτό που δεν πρέπει να κάνει κάποιος είναι να οδηγήσει. Έστω όμως κι ένας ανυποψίαστος να υπάρχει, γι’ αυτό το λόγο φτιάχτηκε το 112. Τα μετεωρολογικά δεδομένα της νεροποντής ήταν άμεσα προσβάσιμα, το ύψος της αναμενόμενο σε περιοχή που είχε πληγεί από την τεράστια πυρκαγιά πριν ένα χρόνο. Έπρεπε να υπήρχε η επίγνωση ότι ο κίνδυνος για μεγάλη πλημμύρα ήταν άμεσος. Και άμεσα έπρεπε να είχε φύγει μήνυμα από το 112 ώστε να αποτραπούν οι μετακινήσεις, ιδιαίτερα με αυτοκίνητα. Και αν ήταν δυνατόν οι κάτοικοι να μετακινηθούν από τα ισόγεια των κτισμάτων όπου βρίσκονταν σε ψηλότερους ορόφους.
Γιατί αν αποδειχτεί ότι έστω κι ένας από τους πέντε νεκρούς πνίγηκε στο αυτοκίνητό του, ανυποψίαστος για το μέγεθος της καταστροφής γύρω, τότε όπως εκείνος ο στίχος με τη μία σταγόνα που σκότωσε το καλοκαίρι, αν υπάρχει τσίπα, ο ένας νεκρός θα πρέπει να σκοτώσει το θέρος της αυταρέσκειάς του(ς) που βιώνουμε ένα χρόνο τώρα. Και οφείλει να το σκοτώσει γιατί γίνεται επικίνδυνο.
Οι ανήσυχες μέρες του Αυγούστου, ο ένας νεκρός, η πρώτη σταγόνα, τα 300 χιλιοστά βροχής σε 8 ώρες στη Στενή Ευβοίας.
