Και μετά από δυόμιση δεκατίες Mακεδονικού, ακούς ένα όνομα, που αν δεν είσαι μύστης του θέματος, το ακούς πρώτη φορά. Ίλιντεν λέει. Τιναφτόρε; «Το «Μακεδονία του Ίλιντεν είναι η επιτομή του αλυτρωτισμού. Είναι ο αλυτρωτισμός αυτοπροσώπως» θα πει ο λαύρος Βαγγέλης Βενιζέλος και η Φώφη η Γεννηματά θα πει το ίδιο ακριβώς. Επιτομή και για εκείνη, αλλά για να διαφοροποιηθεί από τον Βαγγέλη, βάζει και το «επιστροφής» ανάμεσα: «Επιτομή επιστροφής του αλυτρωτισμού».

Και οκ, για να το προτείνουν οι Σκοπιανοί και για να πιστεύουν ότι μπορεί και να το περάσουν στο εσωτερικό τους, προφανώς και είναι ένα όνομα που κάτι εξαιρετικά θετικό σημαίνει για τους ίδιους και την ταυτότητά τους.

Εμείς όμως τι ακριβώς θέλουμε; Η Ελλάδα μας δεν ήταν τόσο καιρό το θέμα; H Mακεδονία μας; Ο Αλέξανδρός μας; Η κληρονομιά μας; Η Ιστορία μας; Η παραχάραξη; Η υφαρπαγή; Το κρατίδιο που γεννήθηκε χθες και ζητά ό,τι δεν του ανήκει; Αυτό δεν ήταν το θέμα;

Μας ανήκει και το Ίλιντεν, αδέλφια; Το ξέρατε και χθες το Ίλιντεν;