“…κλειδί για την αναβάθμιση των δεξιοτήτων των καταρτιζομένων και τη δημιουργία προστιθέμενης αξίας στην οικονομία, ήταν η διαμόρφωση ενός ποιοτικού περιεχομένου κατάρτισης. Δυστυχώς, το περιεχόμενο, σε πολλά σημεία του, δεν ήταν αυτό που αντιστοιχεί σε ένα τέτοιο Πρόγραμμα. Και, βεβαίως, δεν υπηρετεί απόλυτα τον σκοπό για τον οποίο αρχικά επελέγη από την Κυβέρνηση.”

Η ρετσέτα που έδωσε ένα τέλος στον συνεταιρισμό ΚΕΚ και επιστημόνων, κυκλοφόρησε δύο μέρες μετά που προηγήθηκε η υπουργική «καταγγελία» πως «ανάμεσα σε εκατοντάδες στοιχεία, δύο ή τρία εκπαιδευτικά προγράμματα κατάρτισης ήταν προβληματικά» ή κάπως έτσι.

Η κατά λέξη μετάφραση από «μηχανές μετάφρασης» ήταν (και είναι) δημοφιλές πεδίο πλάκας και διασυρμού της σχετικής εφαρμογής. Συνήθως σχετίζονταν με αυτόματη μετάφραση οδηγιών χρήσης φαρμάκων ή κάτι παρόμοιο. Όχι πια. Τα ΚΕΚ δια των μεταφραστικών τους τμημάτων (sic) παρουσίασαν έναν αχταρμά ερμηνειών και μια καταγραφή (αξιοδάκρυτη) περί του τι θα εξηγούσαν οι «ειδικοί» σε επιστήμονες που εμφανίζονταν ως καθαρόαιμα ντουγάνια.

Η άγνωστη λέξη «ελικίκου» σήκωσε γέλιο και αντάρα περισσότερο κι από μία παπική απόφαση του 1969, που επιχειρούσε decanonizing σε καμιά τριανταριά «ύποπτους» βίους αγίων. Και βέβαια, η σωστή αντίδραση της αντιπολίτευσης προσέφερε ανεκτίμητη υπηρεσία, καθώς ένας ολόκληρος τόμος από αγεωγράφητη κειμενογραφία, αποτέλεσμα σπασμένης πυξίδας, προσέφερε πολλή καζούρα στην τότε Μητσοτακική αντιπολίτευση.

Η υπεραιωνόβια διαπάλη του τύπου «μη δότε τα γλωσσικά άγια τοις κυσί» με ευαγγελικά, ορεστειακά, μαλλιαρά, γλωσσαμυντορικά, κορακίστικα και πάει λέγοντας, συνεχίστηκε απέθαντη, ξεκινώντας από τον «Κωστάκη τον παλιοκουβέντα» και φτάνοντας σε ελικίκεια πανδαισία. Ας σημειώσω εδώ πως το «πφ! Αυτό δεν λέγεται έτσι και δεν γράφεται έτσι» είναι η κύρια απασχόληση των «γραμματικών τεχνιτών» μας.

Διπλό το προσδοκώμενο «καλό»: πρώτα, η ρουμπατσίνα στον κύριο Βρούτση, κυρίως για την εξοργιατικά πρόχειρη κατάστρωση μιας τσάτρα πάτρα «συνεννόησης στρατηγικών εταίρων». Το σενάριο γνωστό: από πού θα τραβήξουμε τα κονδύλια; Απλό: υπάρχει ένα πρόγραμμα κατάρτισης μέγκλα, που ούτε το ψάχνουν, μήτε ρωτάνε.

Το δεύτερο είναι πως ο Σύριζα κάνοντας μια άκεφη έως τα σήμερα αντιπολίτευση, που διακόπτεται από λυγμούς τύπου «πώς την πατήκαμε έτσι, συντρόφια», κατάφερε να ταπώσει έναν πρωθυπουργό που είχε το κοκκαλάκι της νυχτερίδας. Βέβαια, η προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή ουδετεροποιείται πλέον, κι έτσι οι αρχηγοί θα κρίνουν και θα κατακρίνουν με απόλυτη ασφάλεια.

Ο Σύριζα, όλο και περισσότερο πείθει πόσο τον ωφέλησε η συνύπαρξη και συγκυβέρνηση με ένα ποσοστό μπουραντάδικης Δεξιάς που τώρα του λείπει αφάνταστα. Διότι καταγγέλει δια της πλάκας και της τάσης για γελοιοποίηση, που είναι προσφιλές χόμπι του κυρίου Τσίπρα. Αν διέθετε, όπως παλιά, δύο βαρβάτους ακροδεξιούς γλωσσαμύντορες, ο Βρούτσης και άλλοι υπουργοί θα ήταν παρελθόν από πέρσι τον Σεπτέμβριο.