Σε κάποιους φαίνεται αστείο το γεγονός ότι ένας νέος άνθρωπος θα μείνει παράλυτος επειδή βούτηξε για να πιάσει τον σταυρό. Είναι η εκδίκησή τους απέναντι στο ανώνυμο σώμα των δεισιδαιμόνων, των προληπτικών, των ανορθολογιστών. Κανείς τους δεν μετρά τους μεταφυσικά αγωνιούντες. Όλοι τους έχουν λύσει από καιρό παρόμοια ζητήματα. Ό,τι πάει πέρα από την παγωμένη σφαίρα της Λογικής είναι ανάξιο συζήτησης και άξιο χλευασμού. Εύλογα σε κάνουν να αναρωτιέσαι, αυτοί που ξέρουν μονίμως να χλευάζουν αν έχουν ποτέ πονέσει, αν έχουν κακοπεράσει, αν έχουν φοβηθεί, αν έχουν λαχταρήσει για κάποιον δικό τους, αν έχουν μείνει αβοήθητοι, αν έχουν πεταχτεί ποτέ κάθιδροι από το κρεβάτι στην σκέψη της μεταθανάτιας αβύσσου…

Ο μικρός είχε στο σπίτι έναν αδερφό που πεθαίνει από λευχαιμία. Δεν είναι γιατρός για να μπορεί να τον σώσει, δεν έχει λεφτά, δεν έχει γνωριμίες, το μόνο του καταφύγιο μέσα σε έναν τόσο σκληρό κόσμο, το μόνο μέρος στο οποίο μπορεί να προστρέξει για βοήθεια, είναι η πίστη. Αυτό ξέρει, αυτό κάνει. Είναι τόσο σεβαστό όσο και η επιλογή να βγεις να διεκδικήσεις λεφτά για την υγεία. Μια προσπάθεια είναι κι αυτή, και κανείς δεν είναι σε θέση να την κατακρίνει επειδή δεν του καλαρέσει.

Αν πιστεύετε ότι είναι εγκληματικό οι άνθρωποι, με τόσο λίγα εφόδια στα χέρια, να προσφεύγουμε στην θρησκεία για βοήθεια εν έτει 2021, άλλο τόσο εγκληματικό είναι να κρυβόμαστε μόνιμα πίσω από τη Λογική, στήνοντάς της βωμούς και είδωλα, ανήμποροι να προσεγγίσουμε το συναίσθημα και το μυστήριο. Το ίδιο ανήμποροι και κουτσοί φαντάζουν και οι δύο.