Η ΔΕΔΔΗΕ ή απλονοϊκώς «η Δεδιέ» υπάρχει από το 2011 και είναι μιας μορφής εξαρτημένη χεροπόδαρα από την ΔΕΗ μορφή θυγατρικής, δημιουργημένη από μια καραμπουζουκλάτη ερμηνεία του Μνημονιακού Λογου, ότε εντός του Χίλτον συνεδρίαζαν οι νενέκοι με τους αζτέκους. Οι πολλοί νομίζουν πως πρόκειτα για αρχικά μιας ΑΕ αλλά πρόσφατες μεταμπαμπινιώτειες έρευνες έδειξαν ότι πρόκειται για νεοφιλελεύθερη εκδοχική ερμηνεία της μετοχής «δεδιώς» (καταχρηστικός πληθυντικός «οι δεδιαί» ήτοι οι υπεκφεύγοντες τα ευθύνας, οι μουσαντένιοι τάχαμ δήθεν υπηρέται του Δημοσίου, κατ΄ουσίαν ιδιωτικοποιηθέντες του κιαρατά εργολάβοι). Οι δεδιαί αποφεύγουν τας υπογειοποιήσεις των καλωδίων, απαιτούσαι παρά τοις δημαρχέσιν χοντρό συμμετοχικό ποσοστό, ωσάν στελέχια του αξέχαστου εκείνου Μάκαρου. Όπερ έδει δείξει ινατί εις την ιστορίαν των υπογειοποιήσεων δεν σαλεύει φύλλο.

Οι Δήμοι και κατά μεγαλύντικον αρχοντοχωριατισμόν αι Περιφέρειαι με δύο κλάδους, ο εις διανομαρχιακός, ο άλλος ελεγκτικός, δεν τρελάθηκαν να συνεταιρίζονται με ξένους, άλλων υπουργείων. Διό και οι Δήμοι συνεργάζονται με φορείς κάθε σχοινίου και παλουκίου, αρκεί να υπάρχει συμμετοχικόν χρηματικόν κατιτίς ήτοι να πέφτουν φράγκα. Φράγκων δε ουδαμού επιφαινομένων, οι Δεδιαί και οι Δήμοι τσακώνονται.

Τρίτος παράγων είναι ο Ντας Άρκ ήτοι «ο περί Κιβωτού» που λεγόταν παλαιά Δασαρχείον. Αυτοί είναι το Σύνταγμα εν περιλήψει και προστατεύουν ακόμη και τα λάπατα και το γαλάζιο γρασίδι της Μουσικής ήτοι το blue grass. Γενικά δεν αδειοδοτούν μήτε το νερό των αγγέλων τους, ειδικά τα κλαδια των πεύκων που έπρεπε να φύονται σε απόσταση τριών παρασαγγών από οίκημα.

Δεδιαί, Δήμοι και Δασαρχείο λειτουργούν στην αίθουσα στρογγυλής τραπέζης του Κάμελοτ και αποτελούν την Χρυσήν Άμυναν του Κράτους έναντι των Πολιτών, δηλαδή ασχολούνται πάντα με Πελάτες και Ουδόλως με Πολίτες.