Ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στη Λήμνο, και έκανε μια βόλτα στο λιμάνι και την αγορά του νησιού (με σεκιουριτάδες και κάμερες κι ένα μωρό, όπως κάνουν οι αμερικανοί), από την οποία προέκυψαν δύο βίντεο (α΄ και β΄). Πιθανόν και προέκυψαν και άλλα, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν βλέπω τηλεόραση, κρατική είτε ιδιωτική.
Δεν ξέρω ποιος μπορεί να αντέξει να δει και τα δύο βίντεο, και γιατί να το κάνει αυτό. Εγώ το έκανα προσπαθώντας να καταλάβω τι ακριβώς είπε ο σ. Τσίπρας στους απλούς ανθρώπους, και με ποιον τρόπο. Και άρχισα να προβληματίζομαι για το σύστημα ηθών και αξιών του: σε άλλους ο 43χρονος σ. Τσίπρας απευθυνόταν στον πληθυντικό, προσποιούμενος ότι διαθέτει αστική ευγένεια, και σε άλλους (όπως έναν 87χρονο, που έχει τα διπλά του χρόνια) στον ενικό.
Προφανώς και δεν έχω την πείρα και τα ερμηνευτικά εργαλεία για να κατανοήσω τη συμπεριφορά του σ. Τσίπρα μπροστά στις κάμερες (ή και ανεξάρτητα από αυτές). Ως φιλόλογος, παρατήρησα κατάχρηση του συντετμημένου «ρε» και του πλήρους «μωρέ», όπως επίσης και τη μη χρήση του ορθού «μωρή» όταν απευθυντόταν σε γυναίκες. Πιθανόν να διατηρεί ακόμη ψήγματα ψυχολογικού ελέγχου, ή απλώς άγνοια της χρήσης της γλώσσας.
Από όσο μπόρεσα να καταλάβω, η εικόνα που προσπαθούσε να περάσει ο σ. Τσίπρας ήταν αυτή του λαϊκού και περπατημένου νεαρού που αφουγκράζεται τα προβλήματα των λαϊκών ανθρώπων. Από τον 10χρονο στον οποίο απηύθυνε το «Πού ‘σαι ρε μεγάλε» ως τον 87χρονο στον οποίο απηύθυνε το «Κάτσε ρε να μου πεις, τώρα που με βρήκες ρε παιδί μου» και το διάσημο πλέον «Τι να σου κάνω μωρέ» στη γυναίκα που παραπονέθηκε για τη σύνταξή της. (Σε άλλες γυναίκες, νεαρότερες, που έπιναν καφέ, ο πρωθυπουργικός χαιρετισμός ήταν «καλά περνάτε, βλέπω», αφαιρώντας τους έτσι το δικαίωμα να παραπονεθούν, γιατί ως γνωστόν η ντόλτσε βίτα στον κόσμο του εκφράζεται σε φραπέδες.)
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που συμπεριφέρεται σαν καρικατούρα μάγκα. Προηγήθηκε φυσικά το πρότυπό του, ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά και ο Αντώνης Σαμαράς της λαϊκής δεξιάς, που προσπαθούσε και αυτός να εκφράσει τη λαϊκότητά του με ανάλογο τρόπο. Όταν λοιπόν βλέπεις τους δύο τελευταίους πρωθυπουργούς της χώρας να υποδύονται τον Νίκο Φέρμα ή τον Αθηνόδωρο Προύσαλη, που υποδύονταν με τη σειρά τους διάφορους μάγκες, μόρτες και κουτσαβάκια ― τότε καταλαβαίνεις την καταλυτική σημασία που είχε ο Φιλοποίμην Φίνος στη διαμόρφωση της νεοελληνικής ταυτότητας και ιδεολογίας.
