Aυτό που βλέπω να γίνεται, αν δε θέλουμε να βαρέσει διάλυση το μαγαζί, είναι πως θα προχωρήσουμε, αργά ή γρήγορα, σε καταγγελία της Συνθήκης των Πρεσπών. Αποδεχόμενοι φυσικά την ένταξη στο ΝΑΤΟ και οποιαδήποτε πράξη της γείτονος , καλλιεργώντας καλές σχέσεις και περιλαμβάνοντάς τους σε ό,τι διαβαλκανικό οργανώνουμε ή συμμετέχουμε.

Σε δέκα χρόνια, αντίθετα με τον Γενάρχη των Μητσοτακαίων, όχι μόνον δε θα λησμονήσουμε αυτήν την ελαφρά τη καρδία Συνθήκη, αλλά θα πέσουμε στα σκληρά, μηδενός διώκοντος. Τό΄χουμε αυτό το χούι. Ας ονομάζονται όπως θέλουν. Ας συγκροτήσουμε μια χώρα που επιτέλους θα νοιαστεί για το μέλλον της. Την ισότητα, την ισονομία, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και όλα τα ουτοπικά πλην απαραίτητα που θα μας βγάλουν από την αμηχανία.