Παιδάκια, εγγονάκια, ανηψούδια, ζητιανάκια και άλλα –άκια, «δικά» σου ή των άλλων (οποίος βλακώδης διαχωρισμός!) αφήνουν στη ζωή σου μια πορφυρή σκιά, με το παραμικρό καντίποτε που θα τους τύχει. Και πάντα να εύχεσαι στη ζωή τους να αφήνεις το άηχο ίχνος ενός Αβίου, ενός Σκιάποδος, ενός τελώνιου κι ενός Τουαρέγκ.
Ετικέτες: σκέψεις
