Απέκτησα αργά του χούι του ψηφοφόρου και έως εφέτο, πέρασαν τριάντα χρόνια που δεν ψήφιζα. Αλλά τώρα που το βρήκα ενδιαφέρον και παιγνιώδες, άλλαξε το ίρτζι.

Σημασία δεν έχει ο προπορευόμενος να πετύχει τους στόχους του, αλλά να το πράξει φιλότιμα και χωρις να έχει το μάτι στις αντιδράσεις. Αυτό βέβαια δεν συνέβη συχνά.

Ο Σύριζα αλλάζει παλτό, αλλά από την βιασύνη μάλλον φόρεσε μαντό. Ακόμη κι αν ευλαβούμενος την προσπάθειά του, παρατηρώ προσεκτικά τις κινήσεις του, ας σημειώσω πως η ΕΔΑ του 1958 και ο Σύριζα του 2015, που ήταν στα ντουζένια τους, δεν άγγιξαν ποσώς την αυτοδυναμία. Θα ήταν παράλογο να την κερδίσει αυτό το καλοκαίρι.

Επίσης, η Νέα Δημοκρατία, έχει να ιδεί φανάρι αυτοδυναμίας από το 2007. Ας το λάβει στα υπόψιν.

Είναι αλήθεια πως θυμάμαι μια έρευνα του Εθνικού κέντρου βιβλίου για τους αναγνώστες (και αγοραστές) βιβλίων του περασμένου αιώνα. Εκτός από τους σαββατιάτκους αγοραστές, ένα 19% αγόραζε βιβλία από το οπισθόφυλλο.

Το οπισθόφυλλο της Νέας Δημοκρατίας, την κάνει μάλλον αδέξια στην χρήση μεσηνέζας και η πετονιά της σκαλώνει σε διάφορα λαμπρυντικά που θα μπορούσαν και να λείπουν.

Όχι, το Ελληνικό δεν θα ξεκινήσει από την πρώτη ημέρα. Όχι, καταλαβαίνω πως άλλο είναι η εργασία σε βάρδιες (που ήδη υπάρχει) και άλλο να το  εξηγείς αστόχαστα, κι ο κόσμος να νομίζει πως θα τον ζαλώσουν σαν τα ορφανά του Φάγκιν.

Επίσης, πως οι οικονομίες στον δημόσιο τομέα που είναι όντως ανύπαρκτες, δεν έχουν εξηγηθεί λεπτομερώς και αναλυτικά, για πόσα λεφτά μπορούν να εξοικονομηθούν χωρις καμία απόλυση. Η φύρα και η φατούρα των χαμένων ωρών ξεπερνάει τη φαντασία.

Και δεν εξηγούν επειδή δεν ξέρουν. Είμαι βέβαιος.