Δεν θα βγάλουμε ποτέ άκρη, εάν δεν απονείμουμε στον λεγόμενο συντηρητικό χώρο, την ποικιλία που του αρμόζει.

Διότι εθνικός μύθος είναι να πιστεύεις πως η Αριστερά είναι ένα άθροισμα από μονομπλόκ, που κάποια στιγμή, σπάνια στιγμή, ενώνεται.

Ο πραγματικός μύλος απόψεων, φιλοδοξιών και μικροπολιτικής, βρίσκεται από κεντροδεξιά και πέρα.

Είναι επικίνδυνη απλοποίηση τα περί φασισμού ως γενικής οντολογίας. Εδώ χρειαζόμαστε φαινομενολογία.

Ο φασιστής και ο ναζίστας δεν είναι ίσα κι όμοια. Ο ακροδεξιός και το τριεψιλίτης, δεν κολλάνε. Ο παραδοσιακός φαμελιάρης με τον άτεγκτο του πνεύματος και της ηθικής, είναι σε άλλα χωράφια.

Γι’ αυτό και το σύστημα δεν ξηλώνεται, μήτε θα ξηλωθεί.

Από αύριο, που φαίνεστε αποφασισμένοι να οργανωθείτε σε αντιφασιστική τάση, προσέξτε μη σκίσετε κανένα καλσόν.

Γνώμη μου, όπως συνήθως, μη έγκυρη.