Μετά το 2010/11, είχα την αίσθηση πως εννιά στους δέκα Έλληνες πίστευαν πως για την Κρίση έφταιγε η φαντασία τους και πως ξυπνώντας ένα ωραίο καλοκαιρινό πρωί θα έτρεχαν για διακοποδάνεια, πιστεύοντας πως υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες ενός εφιάλτη.

Το ποσοστό αυτό σήμερα, μάλλον συρρικνώθηκε, πάντως μεγαλώνει η αίσθηση πως κυβερνήτες και αντικυβερνήτες αποκλείεται να έχουν κάποιο σχέδιο δραπέτευσης. Επομένως οι λυσσασμένες κόντρες μεταξύ τους, μόνον διασπορά ψήφων μπορεί να προκαλέσουν.

Παγκόσμια ημέρα του φινίτο λα μούζικα, μάλλον.