Ψάχνουμε να βρούμε ιστορικές αναλογίες  με το ελληνικό παρελθόν, μη και κακοπέσει στους κυβερνώντες πως όχι μόνον έχουν σχέση με αποστασίες,αλλά έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να τις προκαλέσουν.

Δεν αξίζει τον κόπο.

Η υπέρογκη αρχιτεκτονική που ξεκίνησαν να εφαρμόζουν, μόνον με παιδική δικαιολογία μπορεί να συγκριθεί.

Η χώρα, άρχισε να υφίσταται την πίεση ενός δοκιμίου αυτοδιαχείρισης. Θα παραμείνει στεγνή και  άπραγη, όσο δεν καταλαβαίνουμε πως το επίδικο ζήτημα δεν είναι πλέον το πώς, αλλά για ποιον λόγο μας κυβερνάνε.

Φέτος, θα γίνουν εκλογές. Ας ξεκινήσουμε απ’ αυτό.

Άλλοτε, δεν θα ήταν διλημματική η επιλογή. Τώρα, είναι.  Και γίνεται για όνου σκιά. Έτσι που μαγειρεύτηκε το μέλλον, δεν βλέπω εξέλιξη.

Περιμένουμε απλώς το παιδάκι που θα φωνάξει πως ο βασιλιάς είναι γυμνός. Και δεν φωνάζει, το σκασμένο, να λυθεί το παραμύθι, να συνέρθουμε και να το μαλώσουμε.

Διότι εμείς είμαστε οι γυμνοί και οι χάσκοντες. Σαν μαγεμένο το μυαλό μας φτερουγίζει. Κάτι έχουμε πάρει και χαλαστήκαμε.