Αντιλαμβάνομαι και κατανοώ πλήρως μια αντίδραση στην έννοια της ατομικής ευθύνης, που βεβαίως και εργαλειοποιείται σε μεγάλο βαθμό από τους κυβερνώντες προς εξισορρόπηση των τεράστιων αδυναμιών του συστήματος υγείας. Από το φιλελευθεράτο που και μέχρι χτες, μέσα του και σήμερα, είναι και θα παραμείνει υπέρμαχο τού όλα στους ιδιώτες. Όμως, όσο πιο εκλαϊκευμένα και επειδή παίζονται στα ζάρια ζωές και όχι ιδεολογίες ή παράδες:

1. Tα συστήματα υγείας δεν χτίζονται ούτε καν ενισχύονται αποτελεσματικά εντός έκτακτων συνθηκών. Αυτό που είναι θα μείνει το ΕΣΥ στην παρούσα φάση, αυτό που είναι θα μείνει και το NHS του Τζόνσον, με το να φέρει πίσω τους σε ευπαθείς ομάδες 70αρηδες συνταξιοδοτηθέντες και να τοποθετήσει φοιτητές στην πρώτη γραμμή δε θα σωθεί τίποτα, το σύστημα στην Λομβαρδία είναι από τα ισχυρότερα στην ΕΕ αλλά γονάτισε πάνω στην βδομάδα. Kανένα σύστημα παγκοσμίως δεν είναι προετοιμασμένο για αυτό που συμβαίνει.

2. Η πορεία λοιπόν αυτού που συμβαίνει μπορεί να καθυστερήσει μόνο αν η εξάπλωση καθυστερήσει και ανάγκη νοσηλείας έχουν καθημερινά όσο λιγότεροι. Σταδιακά.

3. Στην Ιταλία ο ιός κυκλοφορούσε πριν τον πάρει κανείς χαμπάρι. Με ασυμπτωματικούς φορείς ή με πολύ ελαφρά συμπτώματα. Η διασπορά στην κοινότητα είχε ξεκινήσει πριν την καταγραφή επίσημων κρουσμάτων.

4. Ο μόνος τρόπος ανακοπής του ρυθμού εξάπλωσης ναι είναι η καραντίνα. Σε συνδυασμό με ασταμάτητες, δειγματοληπτικές δοκιμές στις όχι ευπαθείς ομάδες, ώστε να εντοπιστούν όσοι περισσότεροι ασυμπτωματικοί που πλέον πιο εύκολα και οι ίδιοι και το περιβάλλον τους θα δεχθούν να απομονωθούν. Σε αυτό η Eλλάδα το παιχνίδι το έχει χάσει, το απόθεμα τεστ δεν επαρκεί για κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό και απομένει μόνον η καραντίνα. Σε επαφή ο καθένας με όσο λιγότερους ανθρώπους, με όσο λιγότερες εκτός του σπιτιού επιφάνειες. Όχι επειδή το λέει ο Τσιόδρας. Επειδή και πριν όλο αυτό κανείς δεν ήθελε, απ’ όσο θυμάμαι, να βρεθεί στα επείγοντα εφημερίας ελληνικού νοσοκομείου. Τώρα θέλετε; Αυτό είναι όλο. Δεν θα αβαντάρετε τις αδυναμίες του κράτους και του συστήματος με το να μείνετε μέσα. Τον εαυτό σας, τους δικούς σας και τους γύρω σας θα βοηθήσετε. Να μη βρεθούν στα αζήτητα όπως γίνεται στην Ιταλία, όπως απ’ όσο φαίνεται θα γίνει σε Ισπανία, Αγγλία.

Υστερόγραφο:

Δεν θέλω να αναπαράγω το video με τον έλληνα γιατρό από το νοσοκομείο του Bergamo, από τα κορυφαία στην Ευρώπη, η δραματοποίηση των γεγονότων δεν βοηθά κανέναν, ούτε και οι αποτρόπαιες εικόνες.

Απλά μήπως και πάψει η αναπαραγωγή της ρηχής εξήγησης για τον μέσο όρο ηλικίας των θυμάτων ότι “ο πληθυσμός της Ιταλίας είναι γερασμένος” και ότι νέοι-μεσήλικες δεν θα χρειαστούν νοσηλεία. Ίδιος θα είναι παντού ο μέσος όρος, αλλά δεν είναι οι επιπλοκές που δεν δίνουν την ευκαιρία στους πιο ηλικιωμένους να το παλέψουν. Είναι τα συστήματα υγείας που ρίχνουν τελικώς τις ζαριές για το ποιος χωράει κατά προτεραιότητα σε κρεβάτι, αναπνευστήρα, ΜΕΘ.
______________________