Ο άξιος στεφάνου, πρωτομάρτυρας και πρώτος, βέβαια. Όταν βρέθηκε μολύβδινη λειψανοθήκη στον Σωτηράκη (το Ναΰδριο του Σωτήρος στη Σαλονίκη) με επιγραφή που τιμούσε την Θεοτόκο και τον «Πρώταθλο», μου εφάνη πως τον Στέφανο τιμούσε.

Αλλά δεν είμαι καλός στην ιστορία, όσο στους θρύλους που συνοδεύουν ένα όνομα. Βαρεία κατάποση ροζ λογοτεχνίας, ελληνικών σήριαλ και ο αναστεναγμός «αχ» σε χείλη κυριών και δεσποινίδων, με οδήγησε να κατατάξω αυτό το όνομα στα ποθητά των ντελικάτων εραστών. Μπορεί κάποιος Χαράλαμπος να έχει πολλά προσόντα, αλλά δύσκολα συγχωρείς έναν Μπάμπη για τυχόν παρασπονδίες του. Ενώ ο Στέφανος έχει πρόσημο και αξία, δίχως να διαθέτει ίχνος βαρβατίλας, γι’ αυτό και τον προτιμούν στη λογοτεχνία.

Θα μου ειπήτε πως πρόκεται για στερεότυπο, νοτίως του Ιτζόνσο, αλλά δεν έχω συναντήσει εισέτι ήρωα διαπρεπούς έργου που να λέγεται Αρνουλφάκης Κατσενελενβόγκογλου.