Την Αλήθεια δεν έχω πρόθεση να την διασχίσω-αφήνω το άθλημα στις υπουργέσσες. Εντούτοις μερικές διαπιστώσεις, δε βλάφτουν.

Μάλιστα. Το υπουργικό συμβούλιο δεν έχει διαρροές, άρα επιφανειακά, είναι ενωμένο. Τα πρακτικά του, που τόσο έντονα τα αναζητούν, είναι υδροπερατά, μουσκεμένα. Σημειώνω:

Φυσική γήρανση αυτών που παίρνουν αποφάσεις. Αυτοί που εκτελούν είναι μικρής ηλικίας, παθιασμένοι.

Κυβερνά μια Ασώματος κεφαλή: μια μειοψηφία που επιμένει. Είναι μια παραλλαγή του ΠΑΣΟΚ, όχι του ιστορικού του πτώματος, όσο της παγιωμένης, μεσοβέζικής του σάρκας. Και μυρίζει, κληρονομικώς, από Αυριανή έως ψευδαισθήσεις. Η τάση προς το Κέντρο δεν είναι λύτρωση- είναι σακατλίκι ενός οργανισμού που δέχτηκε κάθε μορφής παρέμβαση και τσίμπημα, εκτός από την βελονίτσα ενός εμβολιασμού.

Όταν έχεις λεφτά, ακίνητα, σόγια και αδιατάρακτη ευθεία σε εγκεφαλογράφημα, δεν έκλεψες, δεν εκμεταλλεύτηκες, δεν πονηρεύτηκες, δεν ευνοήθηκες. Απλώς τρούπωσες, κι αυτό δεν θεωρείται ποινικώς κολάσιμο.

Η χώρα, περιμένει τον χασάπη της. Τον αποκαλεί προσώρας «μελλοντικό κίνδυνο». Χίλιοι φασίστες να αναλάβουν την εξουσία, θα παραμείνουν απλοί ρεγουλαδόροι. Αρκεί να πούνε το «απεταξάμην» με παρρησία και υπό πλήρη έλλειψη ηδονής.

Πάμε τώρα στα σπασμένα.

Aυτός που σκέφτηκε, το 2016, να προτείνει την απλή αναλογική ως σύστημα, σύστημα που ψηφίστηκε από 179 αντιπροσώπους, θα πρέπει να τιμηθεί από τον Σύριζα τουλάχιστον ως προτομή, που διέσχισε το μυαλό του η καλύτερη ιδέα αυτών των κατεχομένων από ψευδαιsθήσεις  όντων.

Έκτοτε, ο διεκδικητής του δεξιού χώρου Κυριάκος Μητσοτάκης, που έγινε ο εκφραστής του, υπέστη «φραγμό φιλοδοξιών». Δεν ξέρω αν πρόκειται για κάτι αυτοάνοσο, πάντως το αίτημά του για εκλογές αμέσως, είναι μάλλον τζούφιο.

Λένε πως στην αρχή, το είδε ως παιχνίδι, ως εμπόδιο που ξεπερνιέται. Σου λέει, θα πάρω τις εκλογές, και καπάκι, αφού επαναφέρω τον νόμο στα γράδα  μου, θα κοπανήσω πάλι εκλογές. Στο κοπανέλι. Τέτοια τον απασχολούσαν.

Αλλά ηγείται ενός χώρου που μπορεί να παίζει τον Γιαγκούλα στους αμύητους και τον Σπάρτακο στους μυημένους. Εξελέγη αρχηγός, εκ μεταγραφών, ας μη λησμονηθεί.  Με Βορίδη και Γεωργιάδη, εκ του «Λαός» και ισχυρό τοπάρχη εκ βορρά, απλώς τον ανέχτηκαν τόσο οι Σαμαρικοί, όσο και οι Καραμανλικοί.

Έκτοτε πέρασαν χρόνοι δύο και πολλά άλλαξαν, διασχίζοντας το μυαλό των δελφίνων. Οι Καραμανλικοί δεν θέλουν  θατσερικούς και κάνουν νεύματα φιλικά προς τον Σύριζα. Οι Σαμαρικοί,όταν κατάλαβαν πως δεν πολυκινδυνεύουν από νοβαρτισμό και άλλα κωμικά των δήθεν συνωμοτών με ανθρώπινο πρόσωπο, και πως εντέλει επελέγη ο Γιάννος Παπαντωνίου ως Ισαάκ, στρέφονται προς κάτι αυτονομί, με πεισμώδη πατριότ φυρομόνη. Δεν θα αργήσει η ώρα που οι επιδραστικοί φύλακες του Μητσοτάκη, ακόμη και εάν κατισχύσει με καμιά εκατονεξηντάρα , θα του επιτρέψουν να κυβερνήσει όσο πατάει η γάτα, αλλά η άλλη μισή τους καρδιά θα βρίσκεται στην Κίνα.

Είναι η γκιόσσα, η απλή αναλογική που τους σπάει τις μοκάρες.  Διότι δεν είναι εκλογικό σύστημα, είναι η «συνοικία το Όνειρο» των απεγνωσμένων.

Ο φόβος, ο  τρόμος, η προσδοκία, ο έρως, το πάθος, το μίσος και η ζοχάδα πλαισιώνουν την απλή αναλογική, που θάβει με τα χέρια κάθε ελπίδα προκοπής (κυρίως επειδή είναι ψευδοαπλή ψευδοαναλογική) και μοιράζει βελάδες και τουπέ σε κάθε πικραμένο.

Περιληπτικά, θα γαμιένται αναμεταξύ των και θα πιστεύουν πως γεννήθηκαν για τες παρτούζες, ενώ ψοφάνε για πνεβματική βελτίωση.

Γι’ αυτό και παλεύει ο Σύριζας, διαδίδοντας ότι θα σκίσει γάτες και θα τονε πιεί τον Ρουβίκωνα. Μπορεί να μη είναι και κανένα σπίρτο, αλλά καταλαβαίνει τι τον περιμένει στον ελληνικό βορρά. Μπορεί επίσης η Δεξιά να διασπαστεί ως κρημνός στις παραλίες της Ζακύνθου,  αλλά με την απλή αναλογική, ποιος γαμεί. Ξανακολλάει όποτε γουστάρει.

Εξάλλου σε λίγο θα αναφανούν τα σύμπλοκα άλατα με Σόρος, ομάδες πίεσης για έγκριση συμφωνίας, και άλλα τραγελαφικά, και θα κυνηγάνε πολύ κόσμο οι σερίφηδες, διότι οι ντεσπεράντος οδήγησαν σε ανταρσία του Απάχηδες.

«Απάχηδες» είναι μεταπολεμικό επίθετο για τους Απάτσι.