Ανεξάρτητα από το τι ψηφίζουμε, σε ποιον θεό δίνουμε λόγο και τι εννοούμε με την λέξη «ενημέρωση», το λοκντάουν έχει ενσωματωθεί στην πειρατική μας λογική. Ερμηνεύσαμε την επανάληψη του ανοιξιάτικου φαινομένου με τον τρόπο μας- τη υπεκφυγή και την παραποίηση.
Νέες συνήθειες ανεφύησαν. Η άσκηση του βαδίσματος έβγαλε ως ουρίτσα καφέδες και σιγαρέττα σε πεζούλια, μερικά χιλιόμετρα από το σπιτικό μας. Ευρηματικοί τύποι σοφίζονταν εκδοχές εξόδου που μήτε φαντάστηκαν τον περασμένο Απρίλιο. Η Αθήνα είχε κόσμο και αυτοκινητα χωρίς προορισμό και ειδικό βάρος. Τα ανώτερα μαθηματικά που ασκούν οι ερευνητές της ιατρικής πράξης, θυμίζουν σε όλους μας την περιλάλητη ομολογία «διάβασα, κυρία, αλλά δεν μελέτησα» όταν μας έπιαναν σε κατάσταση βαθέος μεσονυκτίου στο μάθημα.
Κυρίως, κολλήσαμε το μεγάλο, συφοριασμένο βουζούνι στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου μας: μαθαίνοντας ότι εγεννήθη ημίν εμβόλιο από έναν Σαλονικικό Αρειανίδα με συνεργάτες ένα ζευγάρι Τούρκων που θα καζαντήσουν από τη δουλειά τους, ο ιός, η μάνα του ιού κα η χώρα της Πανδημίας, έγινε Λίλιπουτ κόντρα σε Μπελφούσκους, χώρα των Αλόγων Χουίχνχνμ, κι ο καθένας μας ένας Γκιούλιβερ εξορισμένος σε παράδοξα γένη που μας στοιχειώνουν. Διαδοσίες, παραμυθάδες μας και τροβαδούροι που απολαμβάνουν οι ιππότες που λένε «Νι» είναι μια μεταποιημένη, ευφάνταστη και ελαφρόμυαλη κοινή γνώμη που καθοδηγείται από ψεύτες ή παραγνωρισμένες ιδιοφυίες που «ξέρουν την αλήθεια» αλλά ματαιοπονούν.
Σε αυτά, προστίθενται λογαριασμοί και απολογισμοί που παραπέμπουν σε θριαμβευτικές επαληθεύσεις προφητειών. Δεν μας τα λέγαν πως όλος ο σαστιρμάς έγινε για να φύγει ο καημένος ο Τραμπ και να μας κατσικωθεί ο γερο-Μπάιντεν; Δεν εξηγείται καλύτερα μέσω πολυεθνικών και συγκρούσεων μεγάλων συμφερόντων, ο ρόλος μιας «ανύπαρκτης» πανδημίας και όλες οι παραγωγικές θεωρίες για τους σχιστομάτηδες που ακονίζουν τις μασέτες τους για να μας ρημάξουν ή για τους πήλινους στρατούς στα βάθη της Ασίας που ζωντάνεψαν (αλλά δε μας το λένε).
Πριν έρθουν τα σίξτις και ο κόλπος των Χοίρων και ξεχαστεί το χουλαχουπ, και το Τσούμπο Τσάμπο όπου που χορεύουνε μάμπο, ο Γιώργος «φίλοι μου αγαπημένοι» Οικονομίδης είχε μια ραδιοφωνική κυριακάτικη εκπομπή, κοσμαγάπητη, μιας μορφή διαγωνισμό τραγουδιού δημοφιλή, τουλάχιστον όσο η θεία Λένα. Ήταν ένας προπομπός όλων των «Ανίτα κοίτα» του παρόντος, όπου ωσάν διάλειμμα, ο κονφερανσιέ, δεχόταν έναν άνθρωπο με νοητική υστέρηση και τον άφηνε δύο λεπτά να τραγουδήσει παράφωνα η να ψευδίσει. Το γέλιο και η ευδαιμονία που έπεφτε ήταν το κάτι άλλο. Αυτό το συνήθειο κρατήθηκε με παραλλαγές αμέτρητα χρόνια και τώρα γιορτάζουμε τα εξήντα του χρόνια. Μόνο που μπαίνουν στο πρόγραμμα και πιο «αυστηροί» τιμητές: άτομα που κάποτε τους άγγιξε το φτερό της Μοίρας και τώρα, από διάφορα στέκια, «εξηγούν» τα πάντα στις φυλές των ευπίστων. Κι έτσι, θεωρώντας ασήμαντα και παροδικά τα σχόλιά τους (να υπενθυμίσω και τα γέλια που μας προκαλούσαν) διευθύνουν εκπομπές ή εφημερίδες, ενίοτε πολιτεύονται και εκλέγονται, χωρίς ποτέ να λησμονήσουν τις διαφημιστικές των ικανότητες.
Τα ίδια δημόσια δικαιώματα απολαμβάνουν άτομα και ατόμες που τους άγγιξε μια αίσθηση φήμης και έκτοτε με σοβαρό ύφος αποκτούν άποψη και θαυμαστές.
Φτάνει με τον κύριο Τράγκα και τους συζητητές του. Φτάνει με τους μεταμεσονύκτιους «αναλυτές» που έχουν εγκατασταθεί μεταξύ θείας και ανθρώπινης δικαιοσύνης. Σκεφτείτε απλώς οι Αμερικανοί, που μας αρέσει να θεωρούμε «αμερικανάκια» τι χουνέρι επιφύλαξαν στον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν του έκοψαν το παραλήρημα των πρώτων μετεκλογικών του εκτιμήσεων.
