Την Ρακά, δυναμάρι των Τζιχαντιστών, τηνε πάτησαν, εκτός κάτι φωλιές, Κούρδοι, Συρία και Αμερικάνοι. Η Ρακά και μια λουρίδα στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας, μάλλον θα κυβερνηθεί από Κούρδους. Είναι φίσκα στις πλουτοπαραγωγικές πηγές- ακρίδες, τσουκνίδες, και μέλι από αγριόσφηκες.
Το Κιρκούκ πάντως, με τα πετρόλια, μόνη πιθανή πηγή εισοδήματος σε κάποιο Κουρδιστάν, έστω τσουρούτικο, έστω διαμοιρασμένο, με την σύμπνοια Ιρανών, Τούρκων και Ιρακινών, ανήκει πάλι στο Ιράκ.
Το μήνυμα είναι σαφές αν και οι συμφωνίες είναι γραμμένες με συμπαθητική μελάνη. Πάντως ο υπέρτιτλος, διακρίνεται: εάν οι Κούρδοι αποκτήσουν κρατική υπόσταση (που δεν είναι και η πρώτη μας επιλογή) θα είναι απριόρι,ένα κράτος πάμπτωχο, διψασμένο, πειναλέο, εξαρτημένο από έξωθεν φορτώματα.
Για να μη τα φουσκώνουμε, έχουν ωραία βουνά με δέντρα, επίσης γεράκια και αγριόχοιρους. Οι λίμνες και τα ποτάμια της χύνονται αλλού, αλλά εχει πολύ σχιστόλιθο, σαν αυτό που θα μας πουλήσει ο Τραμπ για να τον καίνε στα τζάκια.
Ηλεκτρισμό μάλλον θα έχει, καθώς βολεύει για υδροηλεκτρικά γειτονικών κρατών, που όμως θάβουν όλα τα αρχαία τους, μη και φανούν τρελιάρηδες τουρίστες.
Φακές πάντως και όσπρια, έχουν. Και οπλαρχηγούς .Μερικοί λέγονται Μπαρζανί.Και ευσυγκίνητους κατοίκους. Ακόμη ένα κράτος που θα αγοράζει τοις μετρητοίς και θα πουλάει επί πιστώσει.
Αυτά τα γουαναμπή γεωγραφήματα, έχουν μεγάλη ιστορία. Παλιά, ήταν η Φλάνδρα, η Αλσατία, η Λωρραίνη, το Τέσεν και λοιπά. Τώρα κατέβηκαν ανατολικά και θα λειτουργούν τουλάχιστον στον παρόντα αιώνα.