Στο μετρό  σιγή ιχθύος. Ένα ρινγκτόουν λαϊκoποπ, του συρμού και του πεθαμένου πενταγράμμου, αντηχεί μέσα στο σταματημένο βαγόνι. Το παλιό αλκατέλ της κυρίας, έτοιμης για εκκλησίασμα, τρίζει ολόκληρο από σεισμό οχτώ ρίχτερ. Το σηκώνει, συζητάει για λίγο και το κλείνει. Κοιτάει τριγύρω της σαν χαμένη.

«Πήρα λάθος γραμμή;», μας ρωτάει.

Μαρτυρικό βλέμμα, κομματιάζεται ο προσανατολισμός. Τι ψάχνει να δει στο τούνελ;

Σουρεαλιστική πομπή με ματογυάλια.

Εμείς ως έντιμοι συνεπιβάτες κάνουμε το χρέος μας. Δείχνουμε την πυξίδα. Την κοιτάει και ησυχάζει. Βέβαια, αυτό που δεν κατανόησε είναι πως τα λάθη ποτέ δεν συμβαίνουν κάτω από τη γη. Εκεί κυλάνε όλα ήρεμα με εξωραϊστική ταχύτητα προς το μέλλον, το βάθος, το τίποτα. Η προσομοίωση της άβουλης κατάστασης του θανάτου και πέστε με τρελή.

Βγαίνω στον κόσμο. Πανηγύρι κακόηχης μπάντας.

Μια γυναίκα μετακινεί το ηλεκτρονικό ποντίκι καθήμενη μπροστά από έναν υπολογιστή μέσα από μία τζαμαρία ενός γραφείου σε κεντρικό δρόμο της πόλης μας και δεν την αγγίζει παρά το αποσμητικό χώρου με νότες λεβάντας.

Η σύγχρονη Παναγιά.

Έχει βγάλει τόσο τα παπούτσι της ώστε να μπορεί να τα ξαναφορέσει αν μπει πελάτης. Τόσο ώστε να πάρουν μία ανάσα και να φουσκώσουν λίγο, τόσο ώστε να εφαρμόσουν στα πέλματά της αμέσως.

Η μασκαρεμένη μοναχή πιο κάτω πουλάει κομποσκοίνια. Όλο το κόλπο είναι να πιστέψουν πως φέρει τον σταυρό των ανθρώπινων βασάνων στους ώμους της. Την παίρνουν στα σοβαρά και της γλυκομιλούν. Βρίσκει εκείνη περιθώριο για την κομπίνα. Άλλοι την λιντσάρουν, την βρίζουν, της λένε να πάει σπίτι της.

Άραγε αν γυρίσει άπραγη, απλήρωτη, χωρίς κλοπιμαίο ροστ μπιφ στην πιατέλα, πόση βία θα δεχτεί το μαυροφορεμένο για τους θεατρικούς σκοπούς σώμα της;

Από την άλλη η υπουργός που δεν της φτάνουν τα 7.000 για να επιβιώσει. Γένεσις.

Από την άλλη η πρώην σύντροφος του πλανητάρχη που θα εκδώσει την αυτοβιογραφία της με εκπληκτικές φωτογραφίες προφίλ και ασπρόμαυρης αισθητικής, οι οποίες θα πλαισιώνονται με λεζάντες από τα βαθυστόχαστα που θα έχει γράψει. Πόση ανάγκη πια για διασημότητα και χειροφίλημα από τους μαραμένους επιβάτες των εκλογών;

Ρε σταματήστε λίγο με την πληροφορία. Θα πήξει ο ιστορικός του μέλλοντος με την αυτόπροβολή σας.

Και οι σύγχρονες Παναγιές θα είναι πάλι οικόσημα σε μικρά λογοτεχνικά κείμενα που κανείς δεν θα διαβάσει.