Το προαιώνιο μελέτι των εμπόρων, είναι ο ασφαλέστερος δείκτης του οικονομικού μέλλοντος μιας χώρας, ειδικά εάν έχει προηγηθεί πατατράκ. Και η επιστροφή στα σχολεία, οι τοπογραφικές ρυθμίσεις των καφενέδων και κάθε λοκάντας είναι χαζά και χαμένα λεφτά, ή η αυστηρότητα των πρώτων ημερών ζάρωσε τον κόσμο και το φυλάει το αντίδοτο περιμένοντας επιδοτήσεις, ενώ η Ύφεση είναι τόσο μεγάλη, ώστε οι έμποροι δεν τρελάθηκαν να «εκτεθούν» προσλαμβάνοντας κόσμο και γεμίζοντας τα ψυγεία τους.

Προσποιούμαστε πως δεν τρέχει τίποτε, πως ήρθε η πανδημία και πέρασε, και πως με τα πρωτοβρόχια θα θυμόμαστε την λαχτάρα που τραβήξαμε και θα γυρίσουμε στη ρουτίνα. Αμ δε!

Δεν ξέρω εξωτερική πηγή (όχι κουτσομπολιό) που να μη προεξοφλεί επιστροφή του κορονοϊού από το φθινόπωρο. Και είναι καιρός, οι κυβερνήσεις, αν όντως εκκρεμεί τέτοιος κίνδυνος, να αφήσουν τα ιδιαίτερα τεχνάσματα και να κοιτάξουν τις πρωτογενείς παραγωγές, να έχουν να φάνε οι υπήκοοι, διότι θα τσακωνόμαστε στο μέλλον τρώγοντας θρεπτικά μυρμήγκια και στις δεξιώσεις παγκολίνους.

Μη προσποιείστε πως δεν τρέχει τίποτε και άμα σκάσει το κακό να παίζετε τους αιφνιδιασμένους. Για να μη ανοίγει ο μέσος Έλλην ξενοδόχος, σημαίνει πως είναι δύσπιστος δικαίως. Τα υπόλοιπα εξηγεί αρμοδίως η Λυμπεράκη στον «Άγιο Πρίγκηπα»:

«Δεν πονάει και συμφέρει, δεν πονάει και συμφέρει πολύ, μου ‘πε η μαμά μου σαν ήμουν παιδί».

Καταλήγω: η εμμονή να σε διοικούνε «παληκάρια της φακής» όπως συμβαίνει ακατασχέτως επί μία εικοσαετία και να σου αρέσει επειδή σε φορτώνουν ψεμματούρες ή λάθος εκτιμήσεις με το βυτίο, θα σε φέρει στο σημείο να τρώς μακαρόνια με το δελτίο.