Δεν πρόλαβαν να εκφραστούν οι “ειδικοί” και επεφάνη αντίλογος, προφανής συνέπεια του Ιλιντενισμού, ως ευτυχούς αναπλήρωσης του χαμένου αρχαιομακεδονισμού. Τόσο τους άρεσε η ιδέα του Ζάεφ, ώστε ρωτάνε πόσα χιλιόμετρα απείχε η Ελλάς από το εξεγερμένο Κρούσοβο και τι μαλακία είναι να θεωρούμε το νέο επίθετο ως καραμπινάτο αλυτρωτισμό.

Απείχε όσο και η Βουλγαρία, γατόνια! Μόνο που δεν υπήρξε ποτέ φόβος κενού. Ενδιαμέσως υπήρχαν πατριαρχικοί και εξαρχικοί, λεηλασίες συνειδήσεων, αντάρτικα και κομιτάτα, προξενεία και οργανώσεις, κατάσκοποι και πολλοί νεκροί.

Πάντως σε καμιά περίπτωση δεν πολέμησαν Μοϊκανοί  με Κομάντσι. Και σε καμιά περίπτωση δεν αντιδρούνε μόνον οι εθνικιστές.