Για μένα, παραμένει αδιατάρακτη η πορεία της χώρας από το Καστελόριζο του 2010. Οπότε και δεν παίζει κάνεναν ρόλο ποιος κυβερνούσε ή κυβερνά ή τι ακριβώς σκόπευε να διαπράξει. Η «διάσπαση» του πολιτικού μετώπου ήταν τελείως φλου, τεχνητή και λησμονητέα -η δεκαετία που θα μας κατακλύσει θα το αποδείξει, νομίζω. Γι αυτό και έστρωσα το ελληνικό γκρο μπετόν με μια σανίδα, μη λογαριάζοντας την διαφορετική σύσταση που έχει το χάρτσι. Κατά τα φαινόμενα, βλέπω να απομειώνεται η τεχνική των διαφορετικών επιχειρημάτων που μαστίζει τόσα χρόνια την χώρα.
Προσοχή: η εκτίμησή μου έχει να κάνει με τα κόμματα, όχι με τους ψηφοφόρους τους, αφου τα κόμματα καλουπώνονται έτσι ώστε να τους πείθουν. Αλλά τέρμα οι «χαώδεις» διαφορές Τσίπρα και Μητσοτάκη, με βεβαία εξαίρεση την προσωπική τους ηθολογία. Τίποτε άλλο δεν τους χωρίζει. Είναι τόσο συνυπεύθυνοι όσο οι προηγηθέντες «άρχοντες». Για μένα, είναι «πιονιέροι», ήτοι χειριστές ενός πιονιού.