Ξεπήδησατε αιφνιδίως, βγαίνοντας από την θερμοκοιτίδα ενός λαοφιλούς συνόλου ζηλωτών, προφανώς επιτυχημένος. Η εργαλειοθήκη σας, περιείχε ωραία εμφάνιση, κεντρώα ιδεολογία (έτσι οι φούρλες γίνονται εύκολο πασπαρτού) τα λογάκια σας μετρημένα και όσο πρέπει βαρετά. Σταδιοδρομία σπανίως ξεκινά με πιο αγνοπρεπή κριτήρια.

Ένα λαθάκι μόνο: το facebook είναι φυσικά ένα mart, μια αγορά, ένα πολυκατάστημα, μια γαλέρα αν θέλεις, όπου οι κωπηλάτες είναι κωπηλάτες και το πλήρωμα έμπειρο. Η σελίδα, για παράδειγμα, από το προφίλ, έχει ιδιαιτερότητες: μας αφήνουν να λέμε εν μέτρω τα δικά μας, αλλά το θεατρικό κανόνι που φωτίζει τους «δημοφιλείς» εξαρτάται κυρίως από την ενδημούσα διαφήμιση. Αν πληρώνεις, το κανόνι ανοίγει το ριπίδι του, και σε κάνει ορατό σε πολλαπλάσιους αποδέκτες. Εμείς της πιάτσας, ανοίγουμε  Σουρωτές (σαμπάνια δεν μας παίρνει) όποτε σπάζουμε ρεκόρ με μερικές δεκάδες likes και επισκέψεις. Δύο η τρεις αναβάσταγοι συνάδελφοι, απεναντίας, νομίζουν πως είναι δημοφιλέστεροι και επιδραστικοί πληρώνοντας το κατιτίς τους στο αφεντικό.

Πρόσεξα λοιπόν πως το προφάηλ σας μπήκε χοντρά στο παίγνιο, με 1400 λάηκς άρα το κανόνι σας έγινε ευδιάκριτο από καμπόσους. Εξάλλου, δεν ξεύρετε τα κόλπα και ο τίτλος σας έχει την σεμνή αναγραφή «χορηγούμενη» (σελίδα).

Εμείς του ψηφιακού υποκόσμου, ευχαρίστως διαβάζουμε και σχολιάζουμε σελίδες χορηγούμενες, αρκεί να μη το παίζουν προσωπικές. Διότι οι χορηγούμενες σελίδες έχουν εκδότες και ιδιοκτήτες που χάνουν χρήματα και χρόνο για να διαβάζονται και καλά κάνουν. Αλλά η δική σας άγνοια του αόρατου κώδικα των παιδιών της πιάτσας, ήδη σας έχουν στερήσει την χαρά να σας διαβάζουν και να σας σχολιάζουν. Τσίτια από πλανόδιους δεν αγοράζουμε. Ανοίξτε ένα κανονικό μαγαζί, με σωστή βιτρίνα, και τα λέμε. Διότι στο Άλα κάλα Κούμπα, τρελαίνονται για ρούμπα, επίσης. Ατουταλέρ.