Μια και μόνη σκηνή σοκάρει από το χθεσινό παιχνίδι, για την ακρίβεια μια και μόνη σκηνή σοκάρει από το χθεσινό εικοσιτετράωρο του ελληνικού πρωταθλήματος που μεταμεσονύκτια ξεκίνησε και μεταμεσονύκτια τελείωσε. Μια και μόνη σκηνή βγαίνει εκτός κλίματος, μια και μόνη σκηνή κουβαλάει μια ατμόσφαιρα ξένη προς όλο το πλαίσιο. Δεν τα κάνουμε αυτά στην Ελλάδα, Αντελίνιο Βιεϊρίνια. Έχεις προϊστορία εδώ, ήξερες πού ξαναγυρνούσες, θα έπρεπε να ξέρεις καλύτερα πώς να φέρεσαι. Και μην πει κανείς ότι αντίστοιχη συμπεριφορά είχες πριν δυο εβδομάδες στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό όταν ωρυόσουν: «Τι είναι αυτά ρε; Τι είναι αυτά ρε;». Τότε το δίκιο που σε έπνιγε ήταν ταυτόχρονα το δίκιο της ομάδας σου και τότε η στάση σου μπορούσε να ενταχθεί μια χαρά στη συνολική εικόνα, όπου κάθε ομάδα έχει το ακλόνητο δίκιο της και πίσω από αυτό συσπειρώνονται μπετόν ιδιοκτήτες, παράγοντες, προπονητές, ποδοσφαιριστές, δημοσιογράφοι ομάδας, οπαδοί. Τώρα όμως τι; Τι σόι μαγκιές είναι αυτές; Δεν είδες ότι σου ακύρωσαν γκολάρα ως οφσάιντ; Δεν είδες ότι πάνε να σου κλέψουν το πρωτάθλημα μέσα από τα χέρια; Τι δεν καταλαβαίνεις; Ποιον πας να αποτρέψεις; Τον εργοδότη σου;  Εσύ βάζεις τα λεφτά για την ομάδα, Αντελίνιε; Δική σου είναι η ομάδα; Εσένα τι σου κλέβουν; Ένα πριμ που δεν έχεις τόση ανάγκη γιατί έχεις κονομήσει; Μια τρέχα γύρευε συμμετοχή σε προκριματικό τσάμπιονς λιγκ; Έναν τίτλο που δεν έχεις τόση ανάγκη όταν πήρες Ευρωπαϊκό πριν δυο χρόνια; Εσύ ξένος είσαι, Αντελίνιε. Εσύ δεν ξέρεις πόση ανάγκη έχει η Βόρεια Ελλάδα και ο λαός του ΠΑΟΚ αυτόν τον τίτλο. Εσύ θα φύγεις αύριο, τουρίστας είσαι. Για σένα το αθηναϊκό κράτος είναι μια μικρή παρένθεση. Οι άλλοι ζουν και πεθαίνουν με αυτό. Δεν τα βάζουμε με τα αφεντικά μας, Αντελίνιε. Κι αυτό ισχύει κι εκτός ποδοσφαίρου. Μπορεί να λέμε ό,τι θέλουμε και να βρυχώμεθα κατά γενικών αδικιών, συστημάτων, καπιταλισμών, οτιδήποτε, αλλά ο καθένας από μας στο αφεντικό του είναι σούζα, Αντελίνιε. Του φιλάμε τις ποδιές που κατουράει κι όχι επειδή είμαστε ουρολάγνοι. Θα φτάσουμε όσο πιο χαμηλά γίνεται για πάρτη του αφεντικού μας, Αντελίνιε, προκειμένου να έχουμε την υλική δυνατότητα να ζούμε αξιοπρεπώς και να πολεμάμε αξιοπρεπώς για τις γενικές ιδέες μας, Αντελίνιε. Εσύ κονομημένος είσαι, δεν καταλαβαίνεις, δεν νιώθεις, είναι ταξικό το θέμα. Και πας και τα βάζεις όχι και με κάνα αφεντικό μικρομεσαίο, αλλά με τον Ιβάν τον Σαββίδη. Τον Ιβάν, τον Μαρινάκη, τον Μελισσανίδη, τον Αλαφούζο, τον Βαρδινογιάννη, Αντελίνιε, τους βρίζουμε και τους πολεμάμε μόνο αν είμαστε στη δούλεψη κάποιου από τους άλλους. Όχι όταν είμαστε στη δούλεψη του ίδιου. Τι δεν καταλαβαίνεις; Και επίσης τι δεν καταλαβαίνεις από το ελληνικό ποδόσφαιρο; Δεν κάνατε εσείς το 1-0, Αντελίνιε. Ο πρόεδρος σου που μπήκε με τα κουμπούρια του και τους χτιστούς του το έκανε. Όταν λοιπόν εσύ ως παίκτης της ομάδας δεν μπορείς να κερδίσεις, θα μπει ο πρόεδρος και θα το βάλει το γκολάκι. Θα την αλλάξει τη γνώμη του διαιτητή. Θα δει ο διαιτητής το φως το αληθινό. Δεν ήθελες να κερδίσει η ομάδα σου, Αντελίνιε; Ήθελες να πέσει ηρωικά μαχόμενη για να τη χτυπάνε όλοι στην πλάτη και να της λένε, αδικήθηκες αλλά μπράβο; Και τώρα που σε αποθεώνει όλο το πανελλήνιο, νιώθεις ωραία; Ό,τι και να γίνει, Αντελίνιε, αν περιμέναμε εσένα, ο ΠΑΟΚ την ΑΕΚ δεν την κέρδιζε. Ό,τι άλλο και να γίνει, Αντελίνιε, ο Ιβάν Σαββίδης γίνεται ο πρώτος πρόεδρος που μπαίνει στο γήπεδο και σκοράρει για την ομάδα του. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε χθες την ΑΕΚ 1-0 σε παιχνίδι που διακόπηκε στο 90. Δεν θα είχε διακοπεί χωρίς την μπούκα, δεν θα είχε γίνει το 1-0 χωρίς την μπούκα. Την Ελλάδα και τον τρόπο λειτουργίας της θα τον σέβεσαι. Ειδάλλως έχει κι αλλού να πας. Οφείλεις ένα πολύ μεγάλο συγγνώμη, γιατί μέσα στην ένταση της στιγμής φέρθηκες απαράδεκτα.