Πι τι ες ντι. Post-traumatic stress disorder. Μετατραυματικό στρες. Σχεδόν δέκα μέρες τώρα. Σχεδόν δέκα μονάδες διαφορά. Τι περιμένουμε στα σόσιαλ συναθροισμένοι; Είναι οι Δεξιοί να φθάσουν σε έναν μήνα. Γιατί μέσα στη Βουλή μια τέτοια κινητικότητα; Τι κάθονται οι κυβερνητικοί βουλευτές κι όλο νομοθετούνε; Γιατί οι Δεξιοί θα φτάσουν σε έναν μήνα. Τους έσχατους τους νόμους κάμουν οι Αριστεροί. Οι Δέξιοι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν. Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν). Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ οι πλατέες, κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι; Γιατί σε έναν μήνα οι Δεξιοί θα έλθουν. Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς εμάς; Εμείς στην κυβέρνηση κι οι άνθρωποι αυτοί σαν μπαμπούλες ήμασταν μια κάποια λύσις.
Πότε χάθηκαν στα αλήθεια οι εκλογές; Όταν πειστήκαμε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι αποκλείεται τελικά ο λαός να μην προτιμήσει εμάς; Όταν πειστήκαμε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι δεν συμφέρει μόνο εμάς να επανεκλεγούμε, αλλά τελικά συμφέρει και τον ίδιο τον λαό; Όταν πειστήκαμε ότι δημοκρατία είναι το πολίτευμα, όπου τρεις το λάδι τρεις το ξύδι κι έξι το λαδόξιδο; Όταν πειστήκαμε ότι δημοκρατία είναι το πολίτευμα, όπου ο πολίτης θα κοιτάξει την τσέπη του και βάσει αυτής και μόνο θα κρίνει; Όταν πειστήκαμε ότι είναι η οικονομία, ηλίθιε, αλλά ποια οικονομία, ποιων οικονομία, μόνο η οικονομία; Όταν πειστήκαμε ότι αφού μεροληπτούμε ταξικά υπέρ των πολλών, θα πάρουμε εμείς όλους μα όλους τους πολλούς και χαλάλι οι μεσαίοι, που δεν είναι όμως και τόσοι λίγοι;
Όταν πειστήκαμε ότι ποτέ μα ποτέ δεν μπορεί να κερδίσει τον Ηγεμόνα μας ο «Κούλης»; Όταν ξεκαρδιστήκαμε στο μυριοστό meme, με μια ακόμη γκριμάτσα του και μια ακόμη άχαρη κι αμήχανη στιγμή του; Όταν πειστήκαμε πως ο Ηγεμόνας μας έχει βρει το μαγικό φίλτρο για να κερδίζει παντού και πάντα – και ότι εν πάση περιπτώσει, από τον «Κούλη» δεν γίνεται ποτέ των ποτών να χάσει, γιατί το παιδί δεν κάνει; Όταν πειστήκαμε ότι ακόμη και τα κότερα δεν θα χτυπήσουν άσχημα στον κόσμο, γιατί μας αγαπάει ο κόσμος, μας ψήφισε ακόμη και τον Σεπτέμβρη του ’15 ο κόσμος, μας έχει ερωτευτεί παντοτινά και άνευ όρων ο κόσμος; Όταν πειστήκαμε ότι δεν έχει κανένα απολύτως νόημα η αυτοκριτική και η υποκριτική έστω συγγνώμη πριν τις εκλογές και όταν βγήκαν στην επιφάνεια τα κότερα κι ότι αρκούν επικλήσεις περί ιδιωτικότητας και αναφορές στη «συνεργάτιδα μου»; Όταν πειστήκαμε ότι το να περάσουμε οικογενειακά λίγες μέρες στο κότερο, είναι ένας ωραίος τρόπος να περνά κανείς οικογενειακά λίγες μέρες το καλοκαίρι; Όταν όχι μόνο περιφρονήσαμε το ενδεχόμενο της αποκάλυψης και του πολιτικού κόστους, αλλά κυρίως θελήσαμε, λαχταρήσαμε, γουστάραμε να κάνουμε τέτοιου είδους διακοπές; Όταν είπαμε γιατί η δική μου οικογένεια όχι, γιατί να κάνουν τέτοιες διακοπές μόνο οι οικογένειες των αντιπάλων μου; Όταν ξεχάσαμε τη διαφορά ή όταν ξεχάσαμε ακόμη και την εικόνα της διαφοράς, τη διαφορά ως πρόσχημα;
Όταν πειστήκαμε πως τα αλισβερίσια και οι υπουργοποιήσεις της τελευταίας ώρας που γίνονταν σε ξεκάθαρη βάση συναλλαγής, δεν θα έκαναν αρνητικό γκελ, αλλά αντίθετα θα έφερναν κόσμο και θα σηματοδοτούσαν κάτι ελπιδοφόρο; Όταν χάσαμε τόσο πολύ το πολιτικό αισθητήριο, ώστε να μην αντιληφθούμε πως ανεξάρτητα από τον βαθμό ευθύνης του ίδιου του Πολάκη και από το πόσο αυτό οφείλεται στην προπαγάνδα, πάντως το πράγμα ξέφυγε από ένα σημείο και ύστερα τόσο, ώστε η κοινή γνώμη ταύτισε τον Πολάκη με το πιο αποτρόπαιο κτήνος που πάτησε ποτέ το πόδι του στη χώρα;
Υπεροψία και μέθη. Είναι ναι, αχάριστος και αγνώμων τελικά ο λαός. Σε ψηφίζει όταν του υπόσχεσαι. Σε ψηφίζει ακόμη κι όταν συνθηκολογείς, αναγνωρίζοντας ότι πάντως πάλεψες. Κι εκεί που κάνεις και έργο, εκεί που έχεις και έργο να επιδείξεις, εκεί που μπορείς πια βάσιμα να πεις, να, αυτά κάναμε εμείς, να, αυτά που σας ωφέλησαν εσάς τους πολλούς κάναμε, έρχονται οι πολλοί και δεν σε ψηφίζουν. Ας φάνε τώρα οικονομική πολιτική Μητσοτάκη να στανιάρουν. Ας φάνε νόμο και τάξη, να ξαναγεμίσουν μπάχαλα οι δρόμοι να στανιάρουν. Ο αχάριστος λαός θα τιμωρηθεί. Όσο για σένα ως Ηγεμόνα, το πολιτικό κόστος που ανέλαβες με τα Σκόπια ήταν μόνο εσωτερικό. Έβαλες κάτω το συνολικό πολιτικό σου κόστος, εσωτερικά και εξωτερικά, πρόσκαιρα και ιστορικά, κι έκρινες ότι εσένα ως Ηγεμόνα σε συμφέρει. Το μέλλον σου ανήκει. Ας έρθουν οι Δεξιοί τον επόμενο μήνα. Ακόμη κι από την ήττα σου θα γίνεις πιο σοφός. Ακόμη κι από την ήττα σου θα μάθεις. Εδώ θα ΄μαστε. Εδώ θα ΄σαι.