Kαθόλου δεν με συγκινούν τα «μείζονα» έργα, οράματα και θάματα με φανταχτερούς τίτλους που στοιχειώνουν τις γειτονιές, όταν δεν τις ρημάζουν. Θεωρώ ατυχές να μιλάμε για «Μεγάλο περίπατο» της Αθήνας και να δείχνουμε μια αστεροειδή τεθλασμένη του κερατά, που μοιάζει με σχήμα καρυκεύματος ονόματι γλυκάνισο. Τι σόι «περίπατος» είναι αυτή η άτυπη περιφερειακή με τις ριγέ σημάνσεις;

Χίλιες φορές αξιοπρεπέστερος ο όρος «αρχαιολογικος περίπατος της Αθήνας» που, ανέβα κατέβα, βγάζει άκρη χωρίς ιδρώτες και εξυπηρετεί το τουριστομάνι. Αλλά οι σημερινοί οραματιστές, που τους θυμούνται όλοι όταν επιθυμούν να ανοίξουν όχθη του Ίλισου ή κλαίνε για τον χαμένο και λυωμένο τους Ποδονίφτη, έρχονται και ξανάρχονται κατά σύστημα στις δημοτικές προεκλογικές φιλοδοξίες -δεν θυμάμαι πλέον πόσες φορές και για ποιούς έγραψα μνημειώδεις παραγράφους για την τάδε ή την δείνα ριζοσπαστική ρύθμιση του Τοπίου.

Φυσικά, οι πόλεις των κουτόφραγκων και των χιλιμπίλιδων σκέφτονται αλλιώτικα. Συνήθως κατεδαφίζουν το απεχθές και χτίζουν γειτονιές με κάποια ουσία και περιεχόμενο. Και πάντα εμπεριέχουν ΥΠΟΔΟΜΕΣ: ηλεκτρικό, αέριο, υπόνομοι, δίκτυα δεν συμπληρώνουν την εικόνα, αλλά δεν κάνουν βήμα αν δεν τα ολοκληρώσουν πρώτα αυτά και μετά ασχολούνται με γλυπτά και πράσινο.

Ωστόσο, οι ελληνικές πόλεις αλλάζουν. Αλλά δεν είδα ακόμη να συγγράφεται μια ιστορία των αλλεπάλληλων οικοδομικών προσχώσεων ενός αστικού τοπίου, όχι μελοδραματικά «για την πόλη που χάθηκε» αλλά μια ψυχρή, άπονη καταγραφή ποιος έκλεβε και γιατί, ποια σχέδια καταργήθηκαν επειδή κάποιος θα έμενε χωρίς επώνυμο γείτονα και άλλα, ακόμη πιο τραγικά.

Να θυμάστε πάντοτε κείμενα του Περικλή Γιαννόπουλου που πάθαινε κολούμπρα με το «γαλλικόν βλακόπνευμα» της εποχής του και τις αφόρητες «γερμανομπογιές» που τον στοίχειωναν.

Και το μυστικό βρίσκεται στην ειδική χρήση του όρου «αναβίωση». Ένα γέρικο κτίσμα επιστρέφει στην ζωή, όχι για λόγους αισθητικούς άλλα για τον Διοικητικό Συμβούλιο, τους υπαλλήλους και τους «ειδικούς» που θα το καταλάβουν και μετά θα νοιάζονται για το γραφειάκι τους.

Ασφαλώς υπερβάλω, αλλά σίγουρα κάτι απρόσμενα διαβατικό σας περνάει από το μυαλό.