Πρόχειρος μειοδοτικός διαγωνισμός για υπηρεσίες καθαριότητας και κάθε λίγους μήνες αλλάζουν οι καθαρίστριες. Προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος από αλόγιστες σπατάλες. Κοιμούνται έτσι ξένοιαστα οι Έλληνες φορολογούμενοι. Αυτή τη φορά, ανάθεση σε εταιρεία που διαθέτει μία καθαρίστρια για έξι ορόφους. Συστηθήκαμε τις προάλλες.
Έχει περάσει τα εξήντα, γλυκό κι ήρεμο πρόσωπο, χαμογελαστή. Ελληνίδα.
Πλησίαζε η ώρα να σχολάσω σήμερα, ελάχιστοι στον όροφο στα γραφεία, άντρες οι περισσότεροι. Από έξω ακούστηκε ο ήχος από την πορεία. Γυναικείες φωνές, συνθήματα. Μπερδεύονταν στη βοή.
Φεύγοντας τη χαιρέτησα. «Αντίο Μαρία!», είπα δυνατά να με ακούσει, καθώς περίμενα τον ανελκυστήρα.
Βγήκε από το γραφείο που καθάριζε και με ρώτησε αν θα πήγαινα κάπου για το τριήμερο. Στην απάντησή μου, ρώτησε εκ νέου αν ξέρω τον Αϊ Γιώργη. Χαμογέλασε, προσθέτοντας ότι είχε έναν φίλο στον Αϊ Γιώργη.
Γέμισαν τα άδεια γραφεία, ο όροφος. Από αυτό που είπε – γέμισαν από «φίλο». Ξεκάθαρο.
«Είναι όμορφα εκεί», πρόσθεσα με χαρά, κρατώντας την πόρτα του ασανσέρ. Κούνησε το κεφάλι με κατάφαση και συνέχισε να χαμογελάει. Ξαναμπήκε στο γραφείο να τελειώσει το καθάρισμα.
