Δεν υπάρχει μέλλον, κι έχει ξαναγίνει. Ή μάλλον, υπάρχει, πλην τοποθετείται μετά το 2020, ωσάν χάσμα σεισμού. Έως τότε, οι πάντες αρνούνται πως έχουν την παραμικρή ανάμιξη στην διακυβέρνηση της χώρας. Η κυβέρνηση φορτώνει εμπροσθοβαρώς όποια μπερδεψομπουτιά της έρχεται στον νου, ποντάροντας στην αμηχανία του νικητή. Κι ο επίδοξος νικητής, αντί να καταλάβει πως δουλεύει ο παπλωματάς και ο πιτσαδόρος, χασομεράει με επισκέψεις και γελάκια, αμήχανος, τιπούκειτος, αχάπαρος και υπομείων.

Υπομειδίαμα με ανέκφραστα μάτια. Αυτό φοβάμαι από την πολιτική.