Είμαι ανθεκτικό άτομο. Μετά από το «ειδύλλιο» του Σάκη με την Μαριαλένα στο δήθεν survivor, καταθέτω τα όπλα, αποσύρομαι, και το γυρνάω μεταξύ Netflix, Ertflix και καναλιών με γατοπαρδάκια και καημένα καμηλοπαρδαλάκια που τα μασουλάνε ανόσιες ύαινες. Διότι αυτό το ψευτομαχητό μεταξύ δύο ηρώων της καημενωσύνης με έχει φέρει στο αμήν. Με την ευκαιρία, να ζητήσω ανανέωση του τηλεοπτικού προσωπικού, διότι, ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ Ευαγγελάτου-Στεφανίδου, ξεχνιέμαι και περιμένω να λαλήσει χειροβομβίδα έξωθι της οδού Νιόβης και να γίνει κυβερνητικός εκπρόσωπος ο Σπηλιωτόπουλος.
Η πηγή του κακού: οι σαπόρτ χαρακτήρες
Τα πρωινάδικα των ιδιωτικών καναλιών δεν έχουν κατακτηθεί από γραφειοκρατημένους ευπρεπείς, αλλά από μιά υποστηρικτική Φυλή υποτελών. Η ζώνη 10-14 έχει ουλαμάρχες κάτι φαινότυπα αρχαίων πρωινατζήδων και βαστάζων της πολύπλαγκτης κυρίας τύπου «Μενεγάκης». Ο ουλαμός του Σκάη έχει ηγέτιδα την κυρία Μαλέσκου με το χαμόγελο-γραμματόσημο, το Όπεν την κυρά Καινκάτ, θυγατρική της «Βίκος», το Μέγκα με την πολυκαλημερισμένη κυρία Δανάη-Χαλκούση-Γερτρούδη Στάιν και ο τέως Αντένας ψυχοπονιέται με ένα ζεύγος που χώρισε και σκέφτηκαν να το ηλεκτροκολλήσουν. Και εάν οι ινδιάνες Ντακότα κυριαρχούν ως ηγεσία, με τους στρατηγούς Κάστερ να πιστεύουν ότι ασκούν πολιτισμό, υπάρχει ένα βοηθητικό σώμα σαπόρτ χαρακτήρων από κεχαριτωμένες παροδικές και τέως δημοσιογράφους που ψωμίζονται μέσα από το κουρασμένο τους μυαλό, με πρωτοφανή έπαρση και θράσος.
Η ρεκλάμα
Η διαφήμιση είναι τυπικά νεοδημοκρατική, ανέμπνευστη και πανταχού παρούσα. Οι παίκτες των ρηάλιτι διασύρονται παινεύοντας αναψυκτικά και εύλογες τζανκοτροφές σε πακέτο, ενώ δεν μπορούν να κουμαντάρουν έναν Μαργίτη-Τριαντάφυλλο, που θα εξαφανίζονταν μαγικά εάν οι εναπομείναντες συμπαιγνιώτες του Ατζούν του ζητούσαν, επί ποινή αποχής τους, να απαλλαχτούν από τον φοβίτσο τον κατεχόμενο από δεισιδαιμονίες. Όσο για το ζεύγος της Αγίας Παρασκευής, το σταυροκοπημένο, χαιρετίσματα πως για να γενεί πειστικό, ο Σάκης ο σούπερ αθλητής με τα πολλά τα run, δεν έπρεπε να μοιάζει τόσο πολύ με τον Γκάσμαν ως Μπρανκαλεόνε, ήτοι ως πεζεβέγκης που πρώτα τρέχει κι έπειτα αναρωτιέται. Στρογγυλοπρόσωπους νέους ζητούν οι πενθερές και όχι έναν τρεχάλα με βαρετές απόψεις.
Α, κι όταν σας χαρίζουν καθαρό δωμάτιο στο Μαγιάμι, δεν χοροπηδάτε σε χάσικα σεντόνια αν δεν ζητήσετε να μπείτε σε κλίβανο αποστείρωσης. Το «ειδύλλιο» σκοντάφτει σε περιβάλλον ασυμπάθιστης λέρας που σας χαρίζει την εικόνα πλακοφορούντος αρμαδίλλου, αγνοούντος φυσικά την οδοντόβουρτσα. Όσο για τις ρεκλάμες, πως να αγοράσω «Βίκο» όταν ακούω ένα δήθεν ποίημα του βουνού και του κάμπου, με καταλήξεις σε «ω» σε σποτάκι και βάζοντας στα χείλη το πλαστικό μπουκαλάκι, αισθανομαι τα ρυπαρά χείλη των διαφημιστών στον Άγιο Κυριάκο (ή Δομήνικο), που αργότερα θα αφοδεύσουν σε ξέφωτα κοκκοφοινίκων, φυσικα υπό την αγκάλη του Έρωτος…
Εγκάρδια σύσταση
Την άλλη φορά, τα γερακια σας να βρουν ένα μεγάλο χαμάμι, ατμίζον με εκζεστόν και χλίον, από Σαλονίκη έως Ισταμπούλα (και Αδριανούπολη βολεύει) ώστε οι παίκτες-ήρωες να κοπανιούνται από ηδυπαθείς λουτράρηδες και να αγωνίζονται σε μια παλαίστρα λμνοθάλασσας. Και το Πόρτο Λάγο βολεύει, αλλά και η Απολλωνιάδα λίμνη καλή είναι.
