Επικίνδυνο και κουραστικό το ταξίδι παλαιότερα προς τα βόρεια, προς την Ήπειρο, από τα δυτικά. Με την παράδοση της Ιονίας Οδού στην κυκλοφορία πριν δύο χρόνια, η εμπειρία του οδηγήματος άλλαξε. Μετά το Αντίρριο, η μεγάλη σήραγγα της Κλόκοβας διακτινίζει μέσα από την Παλιοβούνα – τέρμα η περίφημη θέα στον Πατραϊκό. Στη συνέχεια κυρίαρχος ο ουρανός. Η διαδρομή κυλά ανάμεσα στα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας, βραχώδη και κατάστικτα από βελανιδιές.

Διαδρομή της οποίας την ξεκούραστη ροή της διακόπτουν με ενοχλητικά ακριβή συχνότητα τα διόδια.

Αλλά λείπει το νερό, το κυρίαρχο στοιχείο του ταξιδιού μέσα από τους παλιούς δρόμους. Το σύνολο των λιμνών της Αιτωλοακαρνανίας, ανατολικά και βόρεια της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου, που ξετυλίγονταν μπροστά σου με το πέρασμα μέσα από το φαράγγι της Κλεισούρας. Λυσιμαχία και Τριχωνίδα αριστερά και δεξιά (η μεγάλη και βαθιά Τριχωνίδα), πιο πάνω η Οζερός και η Αμβρακία, στο τέλος ο μπασταρδεμένος Αμβρακικός.

Στον καινούργιο αυτοκινητόδρομο μπορείς να οδηγήσεις ανυποψίαστος της παρουσίας του υδάτινου συμπλέγματος, αυτών των σπασμένων καθρεφτών σε συστοιχία, θολοί σε κάποιες περιπτώσεις. Τώρα το επίπεδο που μαγνητίζει ενιαία την προσοχή είναι του ουρανού.

Η νέα διαδρομή επιτρέπει μια και μόνη όμορφη ματιά στην Αμβρακία ταξιδεύοντας νότια, στην επιστροφή, ύστερα από την έξοδο για Αμφιλοχία.

Στη φωτογραφία Σταθμός Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών κοντά στον κόμβο της Ιονίας Οδού με την Εγνατία, έξω από τα Ιωάννινα.

Διαφορετική ανάγνωση του τοπίου, γρήγορη, όχι απαραίτητα επιπόλαιη.

Διαφορετικό τοπίο, λίγο αποστειρωμένο.