To τρίτο κύμα της πανδημίας ήδη ξεπέρασε το χαζό, μισοφαγωμένο προτείχισμα με τα γελοία γιατροσόφια και τους χρησμούς των μάντεων της συμφοράς. Αυτή τη φορά (ξαφνιάζομαι την ώρα που το γράφω) δε ρίχνω κάποια ευθύνη στην «Ελλαδίτσα» και τα σακατλίκια της. Ολόκληρη η Ευρώπη και μεγάλο μέρος του κατοικημένου κόσμου, εκτός από κάτι ψευδοκράτη άκρας εξαθλίωσης και τις στυγερές κυβερνήσεις που κρατάνε την Άπω Ανατολή, τρώει στη μάπα τα πάρτι, την οργανωμένη ψευδαίσθηση, κάτι θρησκευτικά αντάρτικα και μια γενική αμηχανία στην διαχείριση των εμβολίων ποικίλης προέλευσης, χωμένων στην σκληρή εμπορική αλεστική μηχανή.

Όσοι έχουμε την τύχη να διατηρούμε τη ζωή μας σε περίκλειστα δωμάτια, δεν περιμένουμε τον θαυματοποιό-εμβολιαστή, αλλά τον Χάρο αυτοπροσώπως. Όλες οι ειδήσεις, καλές-κακές, όλα τα δημόσια μηνύματα έχουν εξαχθεί από στεγνά στόματα δικαιωματιστών και παρλαπίπας. Σήμερα, για παράδειγμα, δεν υπάρχει είδηση πως «στις Σέρρες πλημμύρισαν» αλλά πως τρεις λίμνες πανάρχαιες του κάμπου, στον Πάνακα, στον Αχινό και στην Σταλίδα της Κερκίνης, ακόμη και στου Ποθολινού τις σαπισμένες πλάβες, δέχτηκαν στις ραγάδες τους το πολύ νερό που κρατιέται με βαρύ πόνο, αρκεί πανστρατιές και μηχανήματα να δένουν τα φράγματα.

Αλλά από τις γενιές έλειψε η Μνήμη. Από τους Οδόμαντες στα Δάτου Αγαθά κι από τους τάφους στο Παναγούριστε έως το μνήμα της Μπάμπα Βάνκας, παντού όπου Παίονες και Παιόπλαι εξηγούσαν στον Ηρόδοτο ότι ζούσαν σε καλύβια με σάζι πάνω σε παλούκια και πως τα παιδούδια τους τα είχαν δεμένα με πλεχτό χορτόσχοινο μη τους πνιγούνε. Σ΄αυτά τα νερά έπρεπε να ρίξει σταυρό των Φώτων ο Ιερώνυμος, καθώς γλεντάει την αμηχανία των Επιτροπών και τους είλωτες που βαστάνε τις τηλεοπτικές ειδήσεις μόλις ανεκτές.