Αγαπήστε με ζωντανό. Αν αυτό δε γίνεται, μη μ΄αφήσετε να πεθάνω. Αν μήτε αυτό δε γίνεται, να με θυμάστε.
Αναφορά στον Άγγελο, 2002.
Ώστε ήξερες πως υπάρχει πιθανότητα στα Κύψελα να άκουγες προκλήσεις από τον Ταγίπ και ήμασταν μάρτυρες ενός ξεκατινιάσματος, όπου μάθαμε πως θα πήγαινε υφυπουργός με εντολή να φύγει αν έσκαγε δήλωση. Μάλιστα.
Και γιατί δεν έστειλες τον Πρόεδρο Παυλόπουλο; Να παραστεί και αν ενοχληθεί από το παραμικρό, να τον είχες εφοδιάσει με τα αρμόζοντα μπινελίκια, τουρκιστί, βεβαίως βεβαίως. Κανα σιχτίρ πιλάφ, κανένα «μπουνταλά», η «αχμάκη» τέτοια. Και να λάβαιναν μήνυμα οι Αζέροι πως αυτός ο ΤΑΠ, στον οποίον είμαστε συνεταίροι, έκλεινε από Ελλάδα μεριά και να βρούνε διέξοδο από Βουλγαρία, που τρέφουν ωραία αισθήματα, διότι εμάς μας προσβάλουν τα γειτόνια. Και να αρνιόσουνα πρόσβαση τούρκικης νταλίκας από την Εγνατία, όσο μιλάνε οι ηγεσίες τους για γαλάζιες πατρίδες και που είναι η υφαλοκρηπίδα.
Κάποτε θα καταλάβεις, ημιπολυτελή διπλωματικέ υπάλληλε όλων των αποχρώσεων και εσύ, τραγικέ «ειδήμονα τουρκολόγε» που έχεις δικό σου στασίδι στα κανάλια, πως η γειτόνευση, τα επιτρέπει αυτά. Η τραχύτητα δεν είναι έχθρα και η απότομη συμπεριφορά δεν σημαίνει έχθρα. Και για του λόγου το αληθές, παράλληλα με την δημόσια ενόχλησή σου για το μπούκωμα των συνόρων από τις συμπαιγνίες που είναι και διακρατικές, θα άνοιγες το Παπάφειο και το Χατζηκυριάκειο και άλλα πενήντα μέγαρα θηρία για να κατοικήσουν τα ορφανά των ξένων και θα ρωτούσες που σκατά βρίσκονται τα 300 παρατημένα χωριά στη χώρα (λέγονται και villages desertes) για να τα φτιάξεις βιώσιμα για τους μετανάστες. Ώστε να καταλάβει η Ευρώπη πως δεν είσαι ο πειθήνιος νενέκος μιας περιδινούμενης Ευρώπης την οποία ανακριβέστατα επικαλείσαι.
Αλλά δεν προλαβαίνεις. Σήμερα, ακούω τον Σαμαρά να υπερασπίζεται μια «σκληρή» γραμμή στο μεταναστευτικό, αναγκάζοντάς σε, ω aloof ηγέτη, να τον ξαναβάλεις στο παιχνίδι της προεδρίας. Αλλιώς, θα έχουμε τον Σαμαρισμό του 1992 σε πλήρη επαναφορά και ακόμη και ο Όρμπαν θα ριγήσει από άγχος για τον ντελικανή που θα λανσάρεις.
Μπήκαμε στην σήραγγα του θανάτου, αν δεν το έπιασες.
Η αστάθεια στη Βόρεια Αφρική και το εκρηκτικό δημογραφικό της Μέσης Ανατολής συν κάτι δευτερεύοντα που για μερικούς θεωρούνται γεννήτριες άγχους και κινητικότητας, επιτρέπουν στην Τουρκία να κερδίσει την γενική εκτίμηση των «συμμάχων» της, σε Αμερική, Ευρώπη και Αραβικό Κόσμο.
Η Αριστερά λουφάρει στο προσφυγικό και στα λεγόμενα «εθνικά», η Δεξιά κάνει την πάπια.
Όχι πως η Αριστερά ανθρώπεψε αλλά έτυχε και πέρασε έστω ως αμυδρή ιδέα, μια χαλαρή υλιστική εσάνς, ενώ η Δεξιά, στην προσπάθειά της να φανεί κυρά και νοικοκυρά, έχει βάλει έναν τέντζερη στο κεφάλι και βαράει με πείσμα έναν μπετονένιο τοίχο.
Δεν χώνω άλλα κομματικά σε αυτήν την εισήγηση. Μπορεί ο Μητσοτάκης να χλομιάνει και να τονε λιώσουν οι αντίμαχοι, πάντα οι εκ των έσω, αλλά την σαχλαμαρίτσα των μη μου απτου περσοναλιστών – αριστεριστών τύπου Κόρμπυν και Τσίπρα, δεν θα την ξαναζήσουμε. Σκεφτείτε πως σαράντα χρόνια μετά την επιφάνεια και την αφάνεια του Ανδρέα, εξακολουθούν και εισάγονται στον Σύριζα πασοκομορφές!
Η Ευρώπη
Συμποσούται, ευτυχώς μονολεκτικά: Αβραμόπουλος. Έλλην, οργανικά αδρανής, λειτουργικά νωθρεύων πλην θεσμικός. Σκεφτείτε σε τί ακριβώς ήταν Επίτροπος. Η Ευρώπη, ή «τα ζώα μου αργά», Δέσποινα των συμβιβασμών και Κυρά της Τεχνητής Μπίζνας, ήταν κάποτε το πνεύμα του Σουμάν και έκτοτε, ακούει Σουμάν και τρέχει στις καφετζούδες από απόγνωση. Μόνον αληθείς πιέσεις δέχεται. Τίποτε άλλο. Και να βοηθήσει τη χώρα μας, αυτό θα συμβεί κάποια πρωία του 2033, όταν δεν θα την έχουμε ανάγκη.
Η Τουρκία
Πριν έναν αιώνα και κάτι ψιλά, ήλεγχε από την Μέκκα έως την Τύνιδα.Το μίσος που έδειξε κατά του Ισραήλ την κάνει δημοφιλή ακόμη και στους Σιίτες. Έχει υπερβεί από καιρό τα όρια της Λωζάννης και έχει άκρες στη Λιβύη, στη ζώνη των Εμιράτων, τώρα και στη Συρία, ενώ παραμιλάει για θάλασσες και προσφάτως, έβαψε μερικά πράσινα άλογα σε αγέλη γαλάζιων Καβαλάρηδων. Διαδίδει ψευδώς πως ξόδιασε 40 δις για 4 εκατομμύρια πρόσφυγες, προσδοκά πιο γερές μπίζνες με την Ευρώπη και έχει πολιτιστική επιρροή από τουρκικές παμπάλαιες ρίζες τόσο στην Ευρώπη όσο και στις τουρκογένειες που φτάνουν έως την Κίνα, όπου και η κόκκινη Μηλιά. Η Τραμπωσύνη δύσκολα θα αντικατασταθεί με κάτι πιο λογικό, πάντως μετά το 2024 – δεν χάνει προεδρία με το Σύστημα το καουμποϊκόν και οι Δημοκρατικοί το ξέρουν. Οι Ρώσοι έχουν μια ισχνή ισορροπία με τους S 400, και θα υπομένουν κάθε μαλατσία του Ερντοάν, διότι αν το κλίμα στραβώσει, κι αποκτήσουν κύρος στις χώρες της ημισελίνου, όλα τα Βαλκάνια, η ανατολική Ευρώπη και κυρίως η Ουκρανία θα γίνουν έμπεδο αμυντικών γραμμών και πεδία μαχών. Πάντως και χωρίς τον Ερντοάν, ο Γκιουλέν είναι αβλεπί τρισχειρότερος, και θα γίνει ο πρώτος Χαλίφης, αν ο «σουλτάνος» κάνει το λάθος.
Υπάρχει ελπίς;
Δυστυχώς η Πολιτική Λύση θα είναι μακρινή και αδόκιμη. Η μόνη διαφυγή είναι να ξέρεις κι επειδή δεν ξέρεις, να μάθεις να μιλάς με τον λαό που κυβερνάς. Ξέρεις γιατί αντιπαθούν και ποιους στην Αμαλιάδα; Ειδήσεις από τις διαφορές ανάμεσα στον Όλυμπο της Πέτρας και στον Όλυμπο της Ασκουρίδας, έχεις; Αν δεν έχεις, κάτσε να τα μάθεις και παράτα τις σαχλομπιχλίτσες για την χώρα μας που θα πουλήσει δύο αιώνων φέρμα και ταραχή, ακτινοβολώντας όσο γυαλίζει το ασημί φούμο μιας ξυλόσομπας.
Πρέπει να ξαπλώσω τώρα -τυχερός είσαι που είμαι ανήμπορος. Τώρα κατάλαβα πως Δημοκρατία υπάρχει μόνον στον Θάνατο.
H χώρα μου δεν έχει πάρει χαμπάρι πόσο ξένη είναι αφ εαυτής. Και πόσο ηδονικό είναι να μοιράζεσαι το ξένο με αυτό που δεν είχες ποτέ. Δυστυχώς η γραμμή της καταγωγής σου, ανόσιε, δεν είναι μια ευθεία δεκατεσσάρων γενεών που αγγίζει τη θέρμη του θανάτου. Το μόνο που δεν έχεις, συμπατριώτη, είναι η πολίτικα (politesse).
