Μερικές βιαστικές σκέψεις για την πρόταση Σακελλαροπούλου, από τη σκοπιά κάποιου (όπως εγώ) που δεν αγάπησε ξαφνικά την κυβέρνηση (!). Συνεχίζει να στέκεται απολύτως απέναντί της, ωστόσο θεωρεί ότι πρόκειται για πολιτική κίνηση-ματ:
α) Είναι κίνηση πολιτικής υπεροχής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, και του ίδιου προσωπικά. Κατά τη γνώμη μου, είναι η πιο προωθημένη της κίνηση. Αν σκεφτούμε όλες τις άλλες προτάσεις που μπορούσε να κάνει και κυκλοφορούσαν (Βενιζέλος, Παπαδήμος κλπ.) βλέπουμε αμέσως, εξ αντιδιαστολής, πόσο υπερέχει η συγκεκριμένη πρόταση: μια προοδευτική δικαστικός με λαμπρή εικόνα στον χώρο της, με ευρεία αποδοχή, που την είχε επιλέξει ο Σύριζα για το ΣτΕ και, επίσης, γυναίκα.
β) Η επιλογή αυτή, στα μάτια μου, επιβεβαιώνει ότι η κριτική ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ως «ακροδεξιά» έχει πολύ κοντά πόδια. Μια κυβέρνηση με ακροδεξιό ή υπερσυντηρητικό χαρακτήρα θα πρότεινε πρόσωπα όπως ο Σαμαράς, ο Φρ. Φράγκος ή έστω ο Γ. Μπαμπινιώτης. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν βαθιά συντηρητικά (λ.χ. εορτή Τριών Ιεραρχών) και σκληρά αυταρχικά (καταστολή) στοιχεία στην πολιτική της κυβέρνησης, αλλά έχει σημασία για το πώς επιδώκει τις συναινέσεις και προσπαθεί εμπεδώσει την κυριαρχία της.
γ) Η συγκεκριμένη υποψηφιότητα, εξ αντιδιαστολής, κάνει την υποψηφιότητα Παυλόπουλου και τις εγκλήσεις ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση («γιατί δεν ψηφίζετε Παυλόπουλο…») να μοιάζει μίζερη και παρωχημένη.
δ) Πολλοί λένε ότι είναι μια κίνηση συμβολική (αφού ο θεσμός δεν έχει εξουσίες). Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει πολιτικά σημαινόμενα, και μάλιστα σημαντικά. Δεν είναι «όλοι ίδιοι», και εδώ! Θα ήταν το ίδιο, άραγε, να προτεινόταν ο Αντώνης Σαμαράς;
ε) Πέραν του συμβολικού, η επιλογή μιας γυναίκας έχει σημασία, διόλου ευκαταφρόνητη, για την ελληνική κοινωνία: για τις γυναίκες της, αλλά και συνολικά. Και, ιδιαίτερα, μιας γυναίκας με αυτό το προφίλ: δεν θα ήταν ασφαλώς το ίδιο αν προτεινόταν η Μαριάννα Βαρδινογιάννη ή η Γιάννα Αγγελοπούλου.
Φυσικά, μπορούν να ακουστούν διάφορες ενστάσεις, με βασική είναι αυτή που αναφέρεται στη δικαστική εξουσία, τις μεταπηδήσεις και τους δεσμούς της με την πολιτική εξουσία. Θεωρώ ότι υπάρχει πεδίο συζήτησης, αλλά για να είναι γόνιμο πρέπει να λάβουμε υπόψη σημεία όπως τα παραπάνω, την πολιτική σημασία της πρότασης Μητσοτάκη, δηλαδή. Ας μην ξεχνάμε, τέλος, ότι την πρόταση για τη Σακελλαροπούλου έκανε η ΝΔ, όχι ο Σύριζα, η κεντροαριστερά κλπ.
