Λάγαρο σχόλιο, χωρις φιοριτούρες, χάρη στην σύσταση φίλου του οποίου εκτιμώ αφάνταστα την γνώμη

Η Θεσσαλονίκη πάντα διέθετε Θεσσαλονικάρχες. Ο πρόσφατος, ονόματι Ιβάν Σαββίδης, έχει πιάσει μετερίζια και επηρεάζει την ατμόσφαιρα της πόλης. Είναι αληθές ότι άλλαξε την αρχική του πρόθεση. Όταν συμπάθησε τον Τσίπρα, έκανε ταυτόχρονα και μια στροφή από την ρώσικη επιρροή προς μια πιο περιορισμένη στροφή προς στην πόλη, ματαιώνοντας ή αδιαφορώντας για τις αρχικές του επιχειρηματικές κινήσεις. Τελευταία του προσάπτουν ότι ενίσχυσε τρεις υποψηφίους δημάρχους, ποντάροντας πως στην εκλογή της δεύτερη Κυριακής, θα ξεκινούσε (ανεξάρτητα αν τον Ταχιάο θα τον αντιμετώπιζε ένας εκ των τριών Νοτοπούλου, Ζέρβα, Ορφανού) με ένα συμβούλιο που θα απαρτίζονταν ως μαγιά από 7+7+6 συμβούλων, έναντι των 11 του Ταχιάου. Κακώς τον θεωρούν ανάλογο της επιρροής Μαρινάκη στον Πειραιά.

Η Θεσσαλονίκη μπαίνει στα βαθιά. Σε έναν άπελπι εμφύλιο, όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τον Βούγια. Και δεν είναι τυχαίο πως ο Ιβάν, ακολουθεί και στηρίζει ανθρώπους της πόλης που δεν είναι πόντιοι. Στην πόλη, μελέτια βλάχικα, λάιτ και οργανωμένα, βρίσκονται πολύ συχνά στο βάθος των λογισμών κάθε μπαγιάτη.