Συνήθως το πολιτικό ερώτημα «πως θα αντιδράσει η Εκκλησία» ή «τι θα πουν οι παπάδες» απεικονίζει θαυμάσια την τακτική της πολιτικής Εξουσίας προς τους ηγήτορες «του επικρατούντος δόγματος του Χριστιανισμού» που είναι η Ορθοδοξία, έστω ελαφρώς αυτοκέφαλος, λόγω μερικών ζητημάτων περί τον Οικουμενισμό του Πατριαρχείου.
Συνήθως επικρατεί αμοιβαία επιτήρηση συνόρων των δύο Ζακονιών εντός χώρας. Σχεδόν ποτέ δεν έχει ακουστεί πως η Εκκλησία της Ελλάδος νεωτέρισε σε πολιτικό ζήτημα, άσχετο εάν αρκετοί βουλευτές και υπουργοί υποστηρίχτηκαν από τους Άμβωνες. Η Σύνοδος αντιδρά όταν επινοείται κάποια μεταρρύθμιση των οικονομικών του Κλήρου ή καποια προφανώς ατυχής δήλωση μη γνωρίζοντος και τα μάλα αφελούς στελέχους του πολιτικού κόσμου. Και τότε η εκάστοτε κυβέρνηση φροντίζει, με πολλήν φροντίδα και με την ρητορική ή την γραφίδα κυβερνητικού ή κοινοβουλευτικού στελέχους που θρησκεύεται, να θέσει λησμονοβότανο επί ατυχών εισηγήσεων, ως ήπαθεν ο Τρίτσης εκείνος και τινες άλλοι.
Πάντως σε κάθε (σχεδόν) κόμμα θα υπάρχει συμπαθών ή συμπαθούσα τα δόγματα των εκκλησιαστικών κύκλων.
Η ανομοιογένεια και η ασυμβατότητα της θρησκευτικής κανονικής «ομολογίας» από την εψηφισμένη πολιτική εξαδέλφη της, είναι πασίγνωστη και διαλαλείται και από τις δύο πλευρές. Ο Νόμος του Θεού και οι Διατάξεις του Συντάγματος έχουν συνταχθεί πάντως από διαφορετική κοσμογραφία – του Ουρανού ο είς, των κυάμων (ήτοι των κοικκιών) ο έτερος.
Ενίοτε σε χώρες, μπανοβίνες και ρηγάτα, επικρατεί καισαροπαπισμός, αλλά και «λαϊκό κράτος» από την άλλη μπάντα. Κι αυτό ισχύει σε κάθε δόγμα.
Στην πανδημία του 2020 (και όσο αυτή τραβήξει) το Δόγμα της Υγείας του Λαού έχει γενική αποδοχή από κυβερνήσεις, αλλά ορισμένα μέτρα έχουν υπερβεί τα εσκαμμένα των απόψεων ενός μέρους του ριζοσπαστικού κλήρου και του μοναστικού εποικοδομήματος. Ο Ιεράρχης μπορεί να δείχνει καλοκάγαθος και φιλικός, αλλά τα αφανή όρια που έχει θέσει δεν τα διαπραγματεύεται. Η Εκκλησία απλώς θα παραμείνει σιωπηλή εάν πλατεία της θεσσαλονίκης ονομαστεί «πλατεία Εβραίων Μαρτύρων», αλλά δεν θα ακουστεί κιχ από τον χριστεπώνυμον πλήρωμα εάν ο άγιος Θεσσαλονίκης, άνευ συνόδου ή κανονικού οργάνου μειώσει τον άγιο της Πόλεως γεννάδα Δημήτριον που εδώ και καιρό, εγγράφως και δημοσίως θεωρείται όχι Πολιούχος, αλλα Συμπολιούχος μαζί με τον Γρηγόριο τον Παλαμά. Ησυχαστικώς και Δογματικώς η αίρεσις Βαρλαάμ και Ακινδύνου έληξε υπέρ του Παλαμά, αλλά ιστορικώς, ήταν τέτοιο το άχτι των Ζηλωτών Θεσσαλονικέων εναντίον του ιεράρχη Γρηγορίου Παλαμά και των ευγενών του Κατακουζηνού, ώστε παρέμεινε εκτός τειχών της Θεσσαλονίκης του παρότι εκλεγμένος μητροπολίτης της επί πολλά χρόνια. Και δεν υπάρχει πολιτική εξουσία που να θελήσει να αποκαταστήσει το περί Δικαίου αίσθημα μετά από επτά αιώνες και βάλε.
H Εκκλησία, κατά τη γνώμη μου, θα συναινούσε προς ό,τι ζητούσε το κράτος, μόνον εάν δεν ήτο πανίσχυρο το κόμμα των ψεκασμένων, των αντιεμβολιαστών, αυτών που υποψιάζονται τα πάντα και υπακούν σε πανάρχαιες Σολομονικές όπως η κυρία Μακρή αλλά και το Κοινοβούλιο ασχολείται με το αν είπε «κύριο» τον Αλέξανδρο Σβώλο μια κυρία Σουλτάνα. Αλλά ο φόβος του τσιμπήματος, οι συνωμοτικές αγορεύσεις καναλιών «που αρνούνται το κατεστημένο», ο «νεοαυριανισμός» που διατηρείται κοντά σαράντα χρόνια και μοιάζει απέθαντος, το ιδιότυπο κράμα θαύματος και αποκάλυψης το τηρούμενο από ιερομόναχους, αποτελεί μια σεβαστή σε αριθμό σούμμα αντιρρησιών, που εάν δεν καλυφθούν από την Ορθοδοξία, όση και οία, θα αναρπαγούν από Παλαιοημερολογίτες, Ονοματολάτρες και Αναβιωτές παλαιών φόβων εποχής Ευχιτών και Μασσαλιανών.
Αλήθεια σας λέγω, εάν υπήρχε στην νέα Κυβέρνηση κάποιος λιγότερο προσκολλημένος στα Μητσοτάκεια σουσούμια, και έλεγε στους Ιεράρχες «Άγιοι, σας καθιστώ υπεύθυνους να φοράτε μάσκα και στον νάρθηκα να περιλούζεστε με αντισηπτικο και ας μπαίνει με το κεράκι του ο λαός», δεν θα αντιμετώπιζε άλλη αντίρρηση πάρεξ έναν προβληματισμό ποιος θα πληρώσει το αντισηπτικό.
Τα υπόλοιπα, τόσα μέτρα επί 15 πλας οι μητροπόλεις περισσότερα και έτσι οι γυναικωνίτες, αλλέως η Πρόθεσις και το Διακονικόν, δεν θα έπεφτε κανένα παζάρι για αύξηση πιστών αλλά θα διεκδικούσαν και θα έπαιρναν όσο βαστάει η Πανδημία κρατικό κανάλι και άλλα πολλά, αδιάφορα για τους λοιμωξιολογους.
Λησμονείτε, άρχοντες, πως η Εκκλησία δυσφορεί όταν παζαρεύει, αλλά προέρχεται από γωνία της Αγοράς όπου καλλιγώνουν ψύλλους – είναι άπαιχτοι και καλά κάνουν, στην διαπραγμάτευση. Και ό,τι θεωρήσουν «ρίξιμο», χαιρετίσματα σε Πέτσα και λοιπούς, πως θα το πληρώσουν ακριβά. Και κάτι άλλο: ως η εικονογράφηση διδάσκει, η Εκκλησία παράγει πάντοτε αγίους, αλλά τα ξυπνοπούλια στον κοινοβουλευτικό βίο σπανίζουν.
Τελευταίο επιχείρημα: Όρχος ομολογητών και μαρτύρων οι Λευίτες, αρρώστησαν και εκοιμήθησαν χωρίς παράπονο, αποδεικνύοντας ότι συνομολογούν τον κίνδυνο της Πανδημίας, αλλά αρνούνται να πάρουν την πτέρυγα του Σκοταδισμού για να σας δώσουν αφορμές. Ο ξεροκέφαλος πολιτικός του «λαϊκού κράτους» είναι ο μόνος των Συνόδων αντίπαλος. Kαι ο μπρούκλης που ξοδιάζει χώρο και χρόνο για να μη εξοργιστεί το Ιερατείο, στην ουσία θα ρεφάρει την παραλυμένη τάση να κοροϊδεύει κόσμο και κοσμάκη, που κατά χιλιάδες παρακούουν τις διατάξεις και είναι εκτός νόμου και υπέρ του να κολλήσουνε την ίωση αδιαφορώντας για το μέλλον που γίνεται κάθε μέρα και πιο άδηλο, επειδή προέχει να μοστράρουν στα βουλευτικά έδρανα άνευ λόγου.
