Η Θεσσαλονίκη εξέλεξε τους βουλευτές τους. Ανάμεσά τους, αρκετοί είναι οι δημοσιογράφοι. Επίσης, δύο κυρίες, κοντά ηλικιακά, έχουν μεταπτυχιακό τίτλο από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στις Ευρωπαϊκές πολιτικές Νεολαίας, ήτοι τρία εξάμηνα, το τρίτο για την διπλωματική, με δίδακτρα, αλλά και δυνατότητα κάλυψής τους από πρόγραμμα του ΟΑΕΔ. Αν στατιστικά τα σεισμικά ρήγματα ατακτούν, δεν φαντάζεστε τι σημαίνει (στατιστικά) η συνύπαρξη δύο κυριών με το ίδιο μεταπτυχιακό.

Μαζί με τους νέους δημοτικούς άρχοντες και τον ίδιο Περιφερειάρχη, αυτοί οι αιρετοί, μαζί και το υπεύθυνο για ένα σκιώδες υφυπουργείο Μακεδονίας Θράκης, συναποτελούν την ρυθμιστική και εκτελεστική ομάδα που θα διαχειριστεί έως το 2023 τις τύχες της πόλης. Μαζί με τις παγίως επιδραστικές γεννήτριες της anaptyxis, ήτοι το λιμάνι και την ΔΕΘ. Έχει και άλλες, αφανείς. Χώρια οι πόλοι και οι πυλώνες που λειτουργούν ως οφθαλμοί της κεντρικής εξουσίας, που δεν είναι και λίγοι.

Σε λίγες ημέρες εξάλλου, θα υπάρξει, λελογισμένη ή άκρατη ανάληψη υπηρεσιακής ευθύνης για τρέχοντα ζητήματα φορέων που θα αναλάβουν να σπρώξουν τα εκκρεμή προτσέσα (επίτηδες η λέξη) όπως το μετρό, τα πολιτιστικά, οι συγκοινωνίες, το θαλάσσιο μέτωπο και άλλα, συμβατικώς απαραίτητα.

Μια κυβέρνηση, αναλαμβάνει καθήκοντα μερικές ώρες αφου εκδοθούν τα αποτελέσματα. Μια τοπική διακυβέρνηση, όχι: μήνα Μάη ψηφίστηκε, αλλά η έναρξή της από Σεπτέμβριο. Δεν πρόκειται για μέτρο φρόνησης, αλλά για να «σιτέψουν» οι απερχόμενοι, ποιος ξέρει το γιατί.

Η σχετική φιλολογία, που στοιχειώνει επαναληπτικά την πόλη, ανανεώνεται γι’ άλλα τέσσερα χρόνια. Διάθεση ενός νέου προγράμματος, πουθενά στον ορίζοντα. Όπως συνηθίζεται, πάμε να σχεδιάσουμε έναν ίππον, ξεκινώντας από την ουρά του. Παράδειγμα, η πρώτη μουρμούρα απο τον σταθμό Βενιζέλου του μετρό. Εκεί εμφανίζεται συνηγορία αναστάσα εκ νεκρών, για μεταφορά των αρχαιοτήτων και όχι για επί τόπου διατήρηση. Στο τέλος θα παρέμβει ο αποφασιστικός πρωθυπουργός καταγόμενος από νήσο που δεν κατάφερε να βάλει στην Ουνέσκο την Κνωσσό, εξαιτίας του τουρλουμπουκιού που την περισφίγγει. Κιμπαρλίκια.

Η πόλη πάσχει δεκαετίες τώρα, από το σύνδρομο μη χάσουμε το τεφαρίκι της υποχρεωτικής διέλευσης των πάντων απο την πτωχομάννα, μη και χάσουμε κανένα στουτίνκι. Αν εξαιρέσω την παράκαμψη της Εγνατίας που επιτρέπει στον εκ Θεσσαλίας να φτάσει στη Θράκη χωρίς να περνάει από το Βαρδάρι, τα υπόλοιπα παραμένουν μπλοκαρισμένα. Μια γέφυρα από το Κλειδί στο Αγγελοχώρι είναι αγέννητο έμβρυο εδώ και εξήντα χρόνια. Η πρόσβαση στην Χαλκιδική των πολιτών, θα κολλάει με τις ώρες επειδή κοιλοπονάνε οι δρόμοι και παράγονται συνεχώς εκτρωματικά φαινόμενα. Δεν είναι μόνον η «άλυτη» Καρδία, αλλά και μια σειρά από μπλοκαρίσματα (το χιλιόμετρο που λείπει πριν την Ποτίδαια, τα εμφράγματα στο Μάλτεπε και στην Νικήτη) που δεν πρόκειται να λυθούν.

Τα μέσα σταθερής τροχιάς, περασμένα-ξεχασμένα. Ένα γραμμικό μετρό με παραφυάδες προς Καλαμαριά και δυτικές συνοικίες, παγωμένο στο καρακέντρο, με προφανή υποτίμηση της «κάτω γραμμής» διαχρονικώς.  Αν εξαιρέσω μερικές ρυθμίσεις πλαστικής οριοθέτησης λωρίδων που κάνουν δουλίτσα, τα πεζοδρόμια είναι πηγμένα από ψηλοκρεμαστά καθίσματα, ωσάν τους παλαιούς πάγκους κοπής των χασάπηδων για να γαμιώνται οι πεζοί στο κέντρο. Όσο για τα σχέδια που παρουσιάζουν «οι υπηρεσίες» είναι πάντοτε φτηνά, κοψοχρονιά, σημειακά και αλειτούργητα. Οι ποδηλατόδρομοι που υπάρχουν είναι κυριολεκτικά της πλάκας και επιπλέον τώρα έχουμε και ηλεκτρικά πατίνια. Όσο για σήμανση, από την συμβολή Δελφών με Κωνσταντινουπόλεως, αλλά και αλλού, με στέλνουν να θαυμάσω το Πάρκο Κρήτης. Σαν τις καφέ πολιτιστικές πινακίδες της Εγνατίας οτομπάνας ένα πράμα. Όπου δεν σου λένε που είναι τα Μετέωρα, αλλά σε οδηγούν σε μονές και αγιάσματα. Όποιος προλάβει τον Κύριον οίδε.

Η ανίσχυρη και ακυρωμένη γνώμη μου, περιττεύει, αλλα ας την συναξάρω.

Κλέψτε. Κλέψτε ιδέες, αλλά όχι από το Χονγκ κόνγκ ή από πόλεις που σας εντυπωσίασαν για το νόστιμο γκουλάς που δοκιμάσατε. Όπως παντού αλλού συμβαίνει σε μπατιρημένες πόλεις που δε λένε να προκόψουν, βρείτε το μεδούλι της. Είναι λιμάνι, που φλερτάρει με ένα εκατομμύριο κατοίκων, είναι γραμμική, έχει ιστορικό κέντρο, δεν έχει λειτουργικούς δημόσιους χώρους εκτός κέντρου, έχει αξιοθέατα, αλλά και η Ουλάν μπατόρ έχει.

Βρείτε τις αντιστοιχίες. Ψάξτε λιμάνια με ανάλογο πληθυσμό και πήξιμο, δγιέτε όπου τα κατάφεραν, πώς το κατάφεραν. Φερόμαστε στον Θερμαϊκό ως βουνήσιοι. Αν υπάρχουν ευρύτερα σχέδια, όπως κάτι υπερκανάλια και κάτι υποδομές, άς τα υπολογίσουμε, να έχουν τον χώρο τους. Το τραμ και τον προαστειακό, ξαναδείτε τα. Στείλτε Χαλκιδική ό,τι στέλνεται από την αλίμενη προσώρας Πιερία. Και αρκετές πολεις ανακουφίστηκαν υποδεχόμενες στα ιστορικά τους κέντρα, έστω και χωρις τραμ, ηλεκτρικά λεωφορεία, ταξί με υγραέριο  και ηλεκτρικά ΙΧ. Και υπάρχουν αποτιμήσεις που δείχνουν την ευμενή τους εξέλιξη.

Η λειτουργούσα ανακύκλωση είναι για μπάτσες. Οι λαϊκές θέλουν χωροθέτηση. Μερικές «Μοδιάνο» μπορεί να είναι ελκυστικές και αλλού. Οι συνδυασμένες συγκοινωνίες μπορεί να λειτουργήσουν. Και βέβαια, η μητροπολιτική Θεσσαλονίκη ορθώνεται ως λογική εξέλιξη της πολυαρχίας.

Για το μπούκωμα του Κέντρου με ΔΕΘ και παραπληρώματα, δεν θα πλατυάσω. Υπάρχουν και θέματα που δεν μπαλώνονται. Το Καρτιέ Λατέν, το Σίτυ και μια Έξπο δεν χτίζονται η μια πάνω στην άλλη.

Όσο για τα πολυπολιτισμικά, χάρισμά σας. Και τα πολιτιστικά, επίσης.