Η Τατιάνα Στεφανίδου ήρθε σε αυτόν τον κόσμο για να μας εξηγήσει πέραν πάσης αμφιβολίας με το προσωπικό της παράδειγμα το εξής: αυτό που λέμε «εξωτερική ομορφιά» δεν μπορεί ποτέ, αλλά ποτέ, αλλά ποτέ, αλλά ποτέ, να λειτουργήσει ανεξάρτητα από το τι υπάρχει έξω από το έξω σου, ανεξάρτητα δηλαδή από το τι υπάρχει μέσα σου. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει σκέτη εξωτερική ομορφιά. Ο χαρακτήρας σου και η προσωπικότητά σου αντανακλώνται και στην εμφάνισή σου. Αν είσαι κενός, ρηχός, αδιάφορος άνθρωπος, όταν σε γνωρίσει ο άλλος σύντομα θα διαπιστώσει πως η κενότητα, η ρηχότητα, η αδιαφορία γεμίζουν το βλέμμα σου, ή μάλλον αδειάζουν το βλέμμα σου, επικάθονται στη φωνή σου, μετατρέπουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου σε μάσκα. Αν σαν την Τατιάνα είσαι ιέρεια ή ιερέας της σκατοψυχίας και της έως εξαφάνισης μικρότητας, είναι και η εξωτερική σου εικόνα που γίνεται απωθητική, η εξωτερική σου εικόνα που αν την έφερε άλλος ή άλλη μπορεί να εξέπεμπε ομορφιά και χάρη και που πάνω σου εκπέμπει μόνο ασχήμια και κακοφορμία.