Το μέλλον των παιδιών μας κρίνεται
στις Πανελλήνιες που ξεκινούν,
κι έτσι τα παιδιά μας εκκλησιάζονται
σε βραδυνή λειτουργία στην Αλεξανδρούπολη
(στον μητροπολιτικό της ναό),
λαμβάνοντας ευλογία, ευχές, νουθεσίες,
ένα στιλό, ένα σιντί με την Καινή Διαθήκη
ενώ το μέλλον των μη παιδιών μας έχει κριθεί
από τότε που ξεκίνησε η ζωή τους,
κι έτσι την ίδια ώρα τα μη παιδιά μας πυροβολούνται
σε βραδυνή εκτέλεση στην Άμφισσα
(στον γύφτων τον καταυλισμό),
λαμβάνοντας κατάρες, μομφές, κατακραυγή,
στιλό όχι – να το κάνουν τι;
Καινή Διαθήκη όχι – να την κάνουν τι;
δεν τους αφορούν τα γράμματα,
Θεό δεν έχουν – δικό τους ή δικό μας,
η λάκτα μιλκ νουάρ θα τους αφορούσε, ναι,
αλλά, αν σε κάτι μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε,
είναι πως
τα νεκρά παιδιά δεν τρώνε σοκολάτες.
