Kυκλοφορεί αυτό το βιντεάκι στο φμπ, όπου το αγόρι, επικαλούμενο την αυθεντία της μητρός του, λέει πως ψιχαλίζει και δεν βρέχει, η Μέισι του απαντά, επικαλούμενη την αυθεντία της δικής της μητρός, πως όχι, βρέχει, ο διάλογος συνεχίζεται με επανάληψη των ίδιων κατηγορηματικών αποφάνσεων, η Μέισι, αντιλαμβανόμενη ότι πρέπει να δείξει λίγη πυγμή για να επικρατήσει και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, κουνά μητριαρχικά και δασκαλίστικα το δάκτυλο προς το μέρος του, το αγόρι της απαντά ότι είσαι όμορφη, δεν είσαι αληθινή, εγώ είμαι αληθινός, η Μέισι τον ακουμπά με το δάκτυλό της, το αγόρι σαν μικρός Νεϊμάρ αρχίζει να σφαδάζει και να διαμαρτύρεται ότι πίεσες την καρδιά μου, ένα άλλο κοριτσάκι, φτυστό η Μέισι, αλλά όχι η Μέισι, μασάει και λιώνει σαν το κερί κι αρχίζει να τον χαϊδεύει και να προσπαθεί να τον κάνει καλά.

Και τα βασικά ερωτήματα που προκύπτουν είναι προφανώς τα εξής:

1. Όταν η άλλη είναι όμορφη, παύει να είναι αληθινή;
2. Αυτό την καθιστά ψεύτικη ή παραμυθένια;
3. Όταν θεωρείς όμορφο τον άνθρωπο με τον οποίο συζητάς, μήπως έχει εκ των πραγμάτων ελάχιστη ως μηδενική σημασία αυτό για το οποίο συζητάτε ή και τσακώνεστε;
4. Την καρδιά του την πλήγωσε ακουμπώντας την με το χέρι της ή και μόνο που στεκόταν απέναντί του;
5. Όταν πληγώσει την καρδιά σου κάποιος, θα βρεθεί αμέσως να σε παρηγορήσει κάποιος άλλος;
6. Έβρεχε τελικά ή ψιχάλιζε;