Πάλι νεκρός στις φυλακές, μετά από μια ακόμη σφαγή μεταξύ κρατουμένων που κράτησε, λέει, πέντε λεπτά, πάλι νεκρά παιδιά στο Αιγαίο, μετά από μια ακόμη θαλάσσια σφαγή χωρίς επίσημη ονομασία, που κρατάει, λέει, πέντε χρόνια, είναι ένας άλλος κόσμος οι φυλακές πια, είναι ένας άλλος κόσμος οι θάλασσες πια, είναι ένας άλλος κόσμος τα κτήνη πια, πέντε και πέντε δέκα άνδρες μαχαιρώνουν, κλωτσάνε, χτυπάνε, ληστεύουν μια γυναίκα, για την ομάδα τους (;), για την καύλα τους (;), για το ό,τι τους, ζούμε σε μια κόλαση ίσως, όχι εμείς, εμείς απλά σχολιάζουμε και αμπελοοικτίρουμε, ζούνε σε μια κόλαση όσοι είναι φυλακή, όσοι ήταν έξω πριν μπουν στην φυλακή, όσοι θα έπρεπε να είναι αλλά δεν θα μπουν ποτέ φυλακή κι όσοι φεύγουν από την κόλαση της χώρας τους για να πνιγούν πριν προλάβουν να φτάσουν στην κόλαση της δικής μας χώρας, που είναι αληθινός παράδεισος αυτές τις μέρες, καθώς ο ανοιξιάτικος ήλιος σου ανοίγει την καρδιά, κάπως σαν μαχαίρι, με το αίμα που τρέχει από μέσα της να είναι το αίμα της βαθιάς χαράς που είσαι ελεύθερος και όχι φυλακή, που είσαι πολίτης της ΕΕ και όχι μετανάστης, που είσαι σχολιαστής της οπαδικής και της όποιας άλλης σωματικής βίας, ασκώντας το πολύ – πολύ ενίοτε ψυχολογική, η οποία δεν τιμωρείται από κανέναν ποινικό κώδικα, η οποία είναι αυτοδιάθεση, συνταγματικά κατοχυρωμένη ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και τέτοια.