Εντάξει, δεν είναι φυλακή, αλλά περιορισμός κατ΄οίκον. Το δράμα έγκειται πως έχει αποστεγνωθεί κάθε προσπάθεια παρηγοριάς, διαλείμματος, ανάψυξης.

Διαφημίζουν μία «μαύρη κότα» και δείχνουν ένα λιανό πουλερικό ακέφαλο και ξεπουπουλιασμένο που κάνει «κοκοκο».

Πόση βρώμη, αλήθεια, αντέχει ο μέσος Έλλην; Όσο πίτουρο άντεχε στα χρόνια του Παπάγου.

Παρέχουν καφέ εσπρέσο ή τούρκικο με τέσσερις συνολικά μοντέλους, μοντέλες ή τενόρους που βαστάνε το γεμάτο φελτζάνι κολλημένο στο κάτω χείλι τους, χωρίς καν την υπόνοια ενός «σλουρπ».

Χονδροειδές πολιτικό σφάλμα, να μας γκαστρώσουν με ταμπέλες «κυβέρνηση» κι όχι «Ελληνική Δημοκρατία» που συνεπάγεται και τον όρο «Διακυβέρνηση» και λανσάρουν τις αποφάσεις κι όχι τις προτάσεις τους, πάντα σε μορφή διαφημιστικής προβολής. Φωνή αντιπολίτευσης, νέμα, νάκα, και γκιτ. Και τα κομματικά συνθήματα που ακούγονται, είναι σάμπως βγαλμένα μπλαζέ, από άκεφους κωπηλάτες.

Επί προσωπικού τώρα.

Θεωρώ μπάτσα στα μούτρα κάθε επανάληψη της έκφρασης «ολοκληρωμένο πρόγραμμα», «κυβέρνηση κι αξιωματική αντιπολίτευση διασταυρώνουν τα ξίφη τους» (ένα παιδικό «γκαγκάν!» λείπει) ενώ τόσες δεκάδες στελέχη πανταχόθεν, άγνωστα ή φερέλπιδα, κι ούτε ένας, βρε αδελφέ, να μη εκδιωχθεί με ευγένεια. Επίσης σιχαίνομαι την λέξη «πρόσληψη» σε λόγους και δημοσιεύματα ιστορικών με μεταπτυχιακό.

Αν επίσης ξαναδώ το κύμα διαφημίσεων που λανσάρει εικαστική επικοινωνία της actionaid, έχω κάπου στο ταρατσάκι ένα μπαλταδάκι και θα σπάσω όλες τις οθόνες αλύπητα.

Έχουν πολώσει τόσο καίρια την γενική κατάταξη, ώστε είτε βαταρίζουν, είτε κεκεδίζουν στον δημόσιο λόγο τους, όλο και λιγότερο αναρωτιέσαι με τι κόμμα εκλέχτηκαν. Η σούπα κονσέρβα διατηρήθηκε στο εμπόριο λογω Κάμπελ και λόγω νεοτερικών ζωγράφων επί Κορέας. Ποτέ άλλοτε.

Πού θα πάει αυτό, και πόσο θα τραβήξει;

Μη μιλάς, δεν είναι απαραίτητο, μη γελάς και μοιάζεις παραλέκατο.