Η πιο σοβαρή «θεωρία συνωμοσίας» είναι αυτή που μας θέλει να σιωπούμε. Είναι η θεωρία που θέλει σιγά σιγά να συνειδητοποιήσουμε ότι ο μοναδικός τρόπος για να μην υποπίπτουμε σε θεωρίες συνωμοσίας είναι να κρατάμε τις σκέψεις μας για τον εαυτό μας. Όταν ασπαζόμαστε την επιστήμη, λέει αυτή η «θεωρία», και επιλέγουμε να ενημερωνόμαστε μόνο από σοβαρές και αξιόπιστες πηγές, τότε, κρατάμε το στόμα μας κλειστό. Και το να κρατάμε το στόμα μας κλειστό είναι προς το απόλυτο συμφέρον κάθε μορφής ελέγχου και καταπίεσης. Αυτή η θέση, όπως ίσως αντιλαμβάνεται κάποιος, απευθύνεται στο κοινό που βρίσκεται πέρα από τη θέση αυτών που ξεστομίζουν για ψύλλου πήδημα θεωρίες συνωμοσίας ή καταφεύγουν σε δηλώσεις που αμφισβητούν διαρκώς το εκάστοτε «κυρίαρχο αφήγημα». Αυτή η θέση, βρίσκεται πιο πέρα και από τη θέση αυτών που προσαρτούν την ταμπέλα του «ψεκασμένου» στους «αφελείς» της πρώτης κατηγορίας. Αυτή η θέση, είναι με άλλα λόγια μια μεταπαγίδα της εξουσίας που στοχεύει να αναχαιτίσει ακόμη και αυτόν που μετά κόπου βρίσκεται στη θέση να θεωρεί ότι το να μιλάει είναι προτιμότερο από το να σωπαίνει. Ώσπου, ξάφνου, με αφορμή κάποιο συμβάν, πραγματοποιεί τη μεγάλη κυβίστηση: συνειδητοποιεί ότι το να σωπαίνει είναι προτιμότερο από το να μιλάει. Και το αναφέρω τώρα αυτό, μετά από τόσες και τόσες συζητήσεις, και μομφές, και θεωρίες συνωμοσίας –για την πανδημία αλλά και για τόσα άλλα– γιατί μετά από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, διαβάζω αρκετούς που δηλώνουν αηδιασμένοι και επιλέγουν τελικά να σιωπήσουν γιατί συνειδητοποιούν ότι το αλισβερίσι αυτό είναι ψυχοφθόρο και αντιπαραγωγικό· συνειδητοποιούν ότι τελικά αφήνονται και γίνονται άθυρμα στις βλέψεις κομισάριων της πεντάρας· συνειδητοποιούν ότι κανένα αυθεντικό ενδιαφέρον δεν υπάρχει για κανένα θέμα πέρα από το Άγιο Δισκοπότηρο: τη νομή της εξουσίας. Αυτή η θέση όμως, μη γελιόμαστε, είναι μια πέμπτη φάλαγγα, ένα τελευταίο ανάχωμα της ύπουλης δύναμης της εξουσίας για να σφαλίζουν το στόμα τους ακόμη και οι κριτικότεροι των στοχαστών. Μιλάτε, λοιπόν, κι ας πάει και στράφι.