Ένας κεντρώος οφιτσιάλος, μαθητής στην ΕΔΗΝ και παντρεμένος με Λαμπράκισσα, αμέτοχος στις μετά τον Ανδρέα εξελίξεις, αλλά πειστικός στον καφενέ που σύχναζε, πήρε την πρωτοβουλία και έστειλε σε έναν Νεοδημοκράτη, έναν Δημαρίτη, έναν Κινάλα, ένα ορκισμένο Πασοκέα και παλιούς φίλους που συριζώθηκαν, μη ξεχνώντας Κινέζους, Ομλετζήδες, ακόμη και παλιούς βολβίτες και Ντορικούς, αυτό το σημείωμα, κάποια Τετάρτη του Μαρτίου.
«Αγαπητέ, σε θυμήθηκα και σου γράφω. Με αυτουνούς που μπλέξαμε, όλοι θα γίνουμε πτωχοί. Όχι πως δεν ήμασταν, αλλά τώρα θα μας φορέσουν και στενά παπούτσια. Ας φτιάξουμε μια πυραμίδα. Εμείς που μέναμε στην μοναχική μας ψήφο, ελπίζοντας λίγα και παίρνοντας τον πούλο, γίναμε εξπέρ στην αφ΄υψηλού κριτική. Προτείνω να χαλαλίσουμε δυο ωρίτσες την Παρασκευή, πριν τους Χαιρετισμούς και να μαζευτούμε για έναν καφέ στο «Ωχαμάν» στη Φιλίππου, που βγάζει και μεζεκλίκια. Φέρε μαζί σου όποιον κι όποιους έχουν απομείνει με τα παλιά μυαλά και είναι ανεπρόκοποι σαν και εμάς. Αν έχεις παιδιά, που το εύχομαι, φέρτα και αυτά. Στις πέντε. Ο παλιός γνωστός σου, ο λεγόμενος Κάρναμπης»
‘Εφτασε η Παρασκευή και ο Κάρναμπης αριβάρισε στη Φιλίππου. Βρήκε το «Ωχαμάν» τίγκα στον κόσμο και τους είπε την ιδέα του. Ήταν άνθρωποι διωγμένοι και καταπτοημένοι, χωρίς θάρρος και απαντοχή. Αν έπειθαν τον κόσμο της φοβερής Αποχής να γυρίσει στις κάλπες, και την κατέβαζαν σε λογικό ποσοστό, η ζωή στην Ελλάδα θα άλλαζε. Και η πρόταση ήταν μία και μόνη για να γίνει αυτό. Να δηλώσουν όλα τα κόμματα πως βλέπουν με καλό μάτι την συνεργασία τους. Αυτό έγινε δεκτό από όλους και κανόνισαν να πέσουν τηλέφωνα και μέσενζερ ώστε να ξανασυναντηθούν το Σαββάτο ίδια ώρα στο ίδιο μέρος, να δούνε τι πουλιά θα βγάλουν. Μετά ήπιαν καφέ και ουζάκια.
Σάββατο μεσημέρι ο Κάρναμπης ξαναπήγε. Στην αρχή νόμισε πως έγινε ληστεία τροχαίο-το «Ωχαμάν» ήταν κυκλωμένο απο μεγάλο πλήθος που κόντευε τη Μακεδονικήςή Αμύνης κι έβλεπε κεφαλάκια ως την Μητσαίων και την Γενναδίου, ενώ στο κάτω παρκάκι πολλές παρέες χάζευαν ως τα λουτρά Παράδεισος. Όσο πλησίαζε, λίγοι άρχισαν να το αναγνωρίζουν και να τον χαιρετούν. Στο «Ωχαμάν» αδύνατο να πλησιάσει, αλλά ο Τεφαρίκης, παλιός τρότσκας (αυτοί είχαν πάντοτε μια οργανωτική τρέλα) του έδωσε περιχαρής μια ντουντούκα λέγοντάς του «έβαλα μπαταρίες, μίλα»
Και μίλησε, βολτάροντας ανάμεσα στον κόσμο, όπου δεν ήξερε σχεδόν κανέναν και μερικοί που αναγνώρισε ήταν προδήλως δεξιάντζες, άγνωστοι πιτσιρικάδες με πατίνια και πλήθος γυναικών κάθε ηλικίας. Ανέβηκε σ΄ένα παγκάκι χωρίς πλάτη, και σιγά σιγά τον κύκλωσαν. Και είπε τα εξής:
«Βάζω στοίχημα πως οι περισσότεροι που ήρθατε εδώ έχετε χρόνια να ψηφίσετε ή δεν έχετε πατήσει σε εκλογικό τμήμα. Αλλά η τεράστια αποχή είναι η πηγή των βασάνων μας. Δεν ξέρω και δε με νοιάζει τι ψηφίζετε, αλλά ευθύς να δηλώσετε σε όποιους μπορείτε, πως αν μονοιάσουν και πάψουν τις διαχωριστικές αηδίες, εμείς θα επιστρέψουμε στις ψηφοφορίες. Αν συμφωνείτε σε αυτά τα ολίγα, πείτε το παντού, σε συγγενείς και γνωστούς, σε συμπολίτες και χωριανούς. Μονοιάστε για να ψηφίσουμε. Αυτά και σας ευχαριστώ».
Μερικές εφημερίδες δεν πρόλαβαν να το βγάλουν στην κυριακάτικη έκδοση, αλλά το διαδίκτυο οργίασε. Δεν ήταν όλα τα σχόλια θετικά καθώς οι συνεπείς ψηφοφόροι μουρμούριζαν διάφορα για «απολίτικες διαδικασίες» και «εκβιασμό κομμάτων» Εντούτοις την Κυριακή αναφέρθηκαν συγκεντρώσεις σε πρωτεύουσα αλλά και μικρά χωριά, σε πόλεις και σε πηγαδάκια απεργών και φιλάθλων.
Μπαίνοντας η τελευταία εβδομάδα του Μαρτίου, τα πρώτα κόμματα περιορισμένης εμβέλειας, έκαναν δηλώσεις όπου «χαιρετίζουν αυτό το ουρανοκατέβατο κάλεσμα» και πως «καλούν όλα τα κόμματα να συμφωνήσουν με την ανώνυμη, από την βάση, κραυγή αγωνίας»
Είχαν ξεσκαλίσει, φυσικά τον Κάρναμπη, τον Τεφαρίκη και το σόι τους, έως και τον καφετζή του «Ωχαμάν» και τους βρήκαν ακατάγραφους και σταρχιδιστές έως τότε.
Μεσολάβησαν τρεις μέρες αιδήμονος βούβας και διεργασιών. Στο διάστημα αυτό ένας Ευρωπαίος εκ των αυλοκολάκων της Κομισιόν έστειλε σημείωμα αρμοδίως υποστηρίζοντας πως «αυτό είναι ένα πρόωρο και ακαθοδήγητο κίνημα, όχι αναγκαστικά φιλευρωπαϊκό».
Περιβάλλοντα πρεσβειών, ξέρετε ποιων, βρήκαν το εγχείρημα ενδιαφέρον που δεν υπήρχαν Ρώσοι στη δομή του, άρα θα γλύτωναν πλήθος χρημάτων και δαιδάλων ίντριγκας, αν έδειχναν ευμενή ουδετερότητα, φροντίζοντας πάντως να φυτέψουν τους απαραίτητους πράκτορες στις συγκεντρώσεις.Ο Κάρναμπης δέχτηκε μυστήρια τηλεφωνήματα.
Αλλά οι μόνοι που λύσσαξαν ήταν από ένα υπόγειο, ξέρετε ποιο. Οργίλες διαρροές, επεσήμαιναν από τα κρατικά Μέσα, ότι «και αυτή η απολίτικη, ουσιαστικά γερμανοφασιστική και ταγματασφαλίτικη αντίληψη που έχει στόχο την Αλληλέγγυα και Κινηματική Ανάπτυξη, θα πέσει στο κενό, καθώς έχουν γνώση οι φύλακες των Θεσμών και των Υπηρεσιών του νέου Έθνους. Κάτω ο εξαναγκασμός της ελεύθερης επιλογής».
Ολόκληρο το τμήμα των κινηματικών αυτοσχεδιαστών, βρήκε λεφτά από Κωρύκους (έτσι έλεγαν συνθηματικά τους χορηγούς του κράτους- από εκεί προέκυψε το λαϊκό «κοκορίκους») και λανσάρισε την τηλεοπτική καμπάνια «Η αποχή είναι διεμφυλικό δικαίωμα».
Την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου έσκασε η βόμβα. Τα κόμματα, πλην ενός, άνοιξαν τα κεπέγκια τους και έδειχναν θετικά, με χαλαζόπτωση δηλώσεων, ενώ αναγγέλθηκαν συναντήσεις αρχηγών κομμάτων και σημαινόντων στελεχών, ώστε να γίνει δυνατή μια ελάχιστη πλατφόρμα κοινών παραδοχών που θα προσείλκυε τους Αποχίτες ή τους Καρναμπήτες ,όπως άρχισαν να λέγονται. Τα περίκλειστα κόμματα, ξέρετε ποια, ανακοίνωσαν την ίδρυση μετωπικών σχηματισμών ώστε η ψήφος προς αυτά να καταστεί ανώδυνη και μη αυτοκτονική για τις στελεχάρες τους.
Την τελευταία μέρα του Μαρτίου, οι αρχηγοί, αυτοπροσώπως ή διά εντεταλμένων αντιπροσώπων ξημερώθηκαν αναγγέλοντας ότι υπάρχει συμφωνία για την υποδοχή των Αποχιτών σε μια κοινή βάση. Συμφώνησαν στα περιλάλητα εννέα σημεία συναίνεσης και επαφής (μακεδονικό, διορισμοί, αυτοδιοίκηση, τράπεζες, μεταμνημονιακή διαχείριση, ανεργία, παιδεία, υγεία, Δικαιοσύνη και ασφάλεια) υπέγραψαν στο Ζάππειο μέρα Τετάρτη την Συμφωνία και η αποχή, όπως όλοι γνωρίζετε, κατέβηκε στις πρώτες εκλογές στο αναμενόμενο 23%, με αποτέλεσμα αυτό που ζούμε σήμερα, αλλά και οι θαμώνες του «Ωχαμάν» οι οποίοι δεν πολιτεύτηκαν ποτέ, κι αυτό εκτιμήθηκε δεόντως.
Οι αντίπαλοι που πάτωσαν είχαν τόση ταραχή, ώστε κανένας βαθυπληρωμένος τους κονδυλοφόρος δεν θυμήθηκε πως η Συμφωνία υπογράφτηκε μια Τετάρτη που έπεφτε Πρωταπριλιά, και κανένας δεν εκμεταλλεύτηκε επικοινωνιακά την σύμπτωση. Οι παθολογικοί ψεύτες την πάτησαν ακριβώς στην επέτειο της Ψευτιάς.
Τα εννέα σημεία σύμπτωσης και ποια κόμματα συμμετείχαν και ωφελήθηκαν τα ξέρω, αλλά σήμερα είναι Κυριακή της Ορθοδοξίας και αυτά θα αποκαλυφθούν στο Μέλλον, το οποίο επιδεικτικά αγνοώ,σεβόμενος τον Πανδαμάτορα Χρόνο.
