Πάντα σάστιζα και θαύμαζα μπροστά στην απελπισμένη δημιουργικότητα του μαθητή που αγνοώντας έναν ζήτημα, απαντούσε ατακαριστά στις ερωτήσεις των δασκάλων:

-«Αρνάκι ριγανάτο». Τι τόνο βάζουμε Δημητρούλα;

-Λίγη ρίγανη.

-«Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον η». Τι σημαίνει;

-Γελάει το μωρό, κάντε το να μη γελά.

Σαν αστειάκια στο Κατηχητικό. Ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και τραγικά.

Κι όμως, στα χείλη των πανελίστας για το Μακεδονικό, αυτά  βρίσκονται σε έξαρση.