Έχει προδομένο αφτί ο αρχηγός; Είναι η νύχτα τιποτένια κι ο βοριάς επίμονος; Αχ, ακόμη κι αν ήμουνα Χάζαρος και Τούρκος, θα΄χα γαλήνη στην ψυχή τις νύχτες της βροχής. Όχι τώρα, που είμαι ταξιδάκι, φουσκώνουν τα περίπτερα κι ο ήχος απορεί.

Καλοκαίρι1984, άκουγα στο Ηράκλειο τους στίχους κάποιου που μου έμοιαζε σε ένα συρίγγιο του καιρού σε ένα μακρόστενο θέατρο. Έκτοτε δεν ασχολήθηκα με ποίηση, τουλάχιστον δημόσια, αλλά οι πνοές της νήσου Κρήτης με ανησυχούσαν. Μερικά χρόνια πριν, είχα συνυπάρξει με έναν «αντιδήμαρχο της Λευκωσίας» στην πρόσφατη τουρκοκυπριακή κυβερνητική δομή, έκανα όποια φασαρία μπόρεσα, αλλά ματαίως. Και τώρα, ένας του ΟΗΕ, ένα ψευδοκράτος, η Κύπρος, η Ελλάδα και η Τουρκία, μαζί με έναν βρεττανό που λάκκισε λόγω Brexit από την Ευρώπη αλλά διατηρεί το δικαίωμα να είναι «εγγυήτρια δύναμη» της ύπαρξης της Κύπρου, μαζεύτηκαν στην Γενεύη για να τσακωθούνε. Μόνον η Ελλάδα και η Κύπρος πιστεύουν σε ένα κυπριακό κράτος, έστω χωρισμένο σε διζωνική ομοσπονδία. Οι άλλοι, θα απαιτήσουν και θα κερδίσουν με πλειοψηφική ψήφο, αυτά που θέλει ο Ερτοάν, ο Τατάρ και ο τέως αποικιοκράτης Άγγλος: δύο χωριστά κράτη.

Eμ και ο ΟΗΕ, που τον έχουμε φορτώσει με τόσες αποφάσεις υπέρ της ενιαίας Κύπρου, τι ζητά σε αυτό το πονηρό παζάρι;

Και γιατί δεν αρνηθήκαμε να λάβουμε μέρος; Τι γυρεύει ο Δένδιας και ο Αναστασιάδης στην κοιλάδα με τα αγγουράκια; Αμφότερες ανήκουν στην Ε.Ε., αλλά δεν την εκπροσωπούν. Βρίσκονται στη Γενεύη για να τα βροντήξουν. Και οι υπόλοιποι, που θα μείνουν, θα «καταγγείλουν» τους Ρωμιούς και θα ψηφίσουν τα δύο χωριστά κράτη με τρεις ψήφους υπέρ και δύο απουσίες.

Εντέλει, έχει προδομένο αφτί ο αρχηγός, και μάλλον περήφανα αφτιά…