(Aliens)
Ζωή
14-01-2020

Δύο ομάδες επιστημόνων που έπαιξαν με εγκεφαλικά κύτταρα, η κάθε μία ξεχωριστά, σε διαφορετικά εργαστήρια, κατέληξαν σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Στην πρώτη έρευνα, ανθρώπινα βλαστοκύτταρα (από έμβρυα) διαφοροποιήθηκαν σε εγκεφαλικά κύτταρα τα οποία αυτο-οργανώθηκαν σε μικρούς σβώλους, σε εγκεφαλικά οργανοειδή παρόμοια με αναπτυσσόμενο εγκέφαλο. Στη συνέχεια οι ερευνητές τα τεμάχισαν σε λεπτές φέτες ώστε να οξυγονώνονται για να επιβιώσουν δίχως τα αναγκαία αιμοφόρα αγγεία. Τα κύτταρα άρχισαν να αναπτύσσουν νευρικά κυκλώματα. Όταν τοποθέτησαν έμβρυα ποντικιού δίπλα στα οργανοειδή, οι μύες των ποντικιών άρχισαν να κινούνται ύστερα από δύο βδομάδες. Τα μυϊκά κύτταρα αντέδρασαν στο σήμα συντονισμένα.

Στη δεύτερη έρευνα, τα οργανοειδή ωρίμασαν και δυνάμωσαν μέσω χορήγησης ιδιαίτερα θρεπτικών πρωτεϊνών. Οι επιστήμονες ανίχνευσαν ηλεκτρική δραστηριότητα, εκλάμψεις, η οποία ολοένα αύξανε σε ένταση και σε πολυπλοκότητα. Στο τέλος, ύστερα από εικοσιπέντε βδομάδες, ήταν δύσκολο να γίνει διακριτή η δραστηριότητα (με τη βοήθεια αλγορίθμου), από τη δραστηριότητα εγκεφαλικών κυττάρων πρόωρα γεννημένων μωρών.

Ζωή που ακολουθεί τυφλά κωδικούς, νομοτελειακά αποκρυπτογραφώντας ώστε να επιβιώνει, να αυξάνει και να πληθαίνει. Ζωή που από μόνη της δεν λέει τίποτα. Τουλάχιστον τίποτα περισσότερο από τους νόμους της φυσικοχημείας των οποίων αποτελεί μέρος και υποχρεούται να ακολουθεί άκριτα.

Το είχε πει ο Richard Dawkins: Τα λουλούδια και οι ελέφαντες φτιάχτηκαν για τον ίδιο λόγο όπως κάθε τί άλλο στα βασίλεια της ζωής. Για την εξάπλωση προγραμμάτων «αντέγραψέ με» γραμμένων στη γλώσσα του DNA. Τα λουλούδια είναι για την εξάπλωση αντιγράφων οδηγιών για κατασκευή περισσότερων λουλουδιών. Οι ελέφαντες είναι για την εξάπλωση αντιγράφων οδηγιών για κατασκευή περισσότερων ελεφάντων.

Θυμάμαι κι αυτό που είπε η Justine στη Μελαγχολία του Trier: Η ζωή στη γη είναι κακιά.

Η ζωή γίνεται το θαύμα που πιστεύουμε ότι είναι μόνο αν την προσλάβουμε έχοντας περάσει σε αυτοσυνείδηση, αν τη δούμε μέσα από αυτοσυνείδηση, κάτι που συνεπάγεται ελευθερία, επανάσταση κατά της νομοτέλειάς της.

Το αξιοθαύμαστο θα είναι όταν εντοπίσουμε κάποτε, κάπου στο υπόλοιπο σύμπαν συναθροίσεις μορίων που μπορούν να συνθέσουν μια δική τους Ενάτη Συμφωνία, μια δική τους Ωδή στη Χαρά. Ακόμα πιο αξιοθαύμαστο, όταν μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε με τα μόρια αυτά. Θαύμα όταν κατανοήσουμε τη σημασία γι’ αυτά της δικής τους Ενάτης, με τον τρόπο που αυτά θα κατανοήσουν τη σημασία για μας της δικής μας.

Θυμάμαι κι εκείνο το εφιαλτικό πλάνο από το Aliens του Cameron. Οι ακινητοποιημένοι από τις στερεοποιημένες οργανικές εκκρίσεις του τέρατος, ζωντανοί ακόμα, εγκυμονούντες σε παραίτηση, αναμένοντας καθένας τη γέννηση του νέου τέρατος και το δικό του θάνατο.

Τα καταφέραμε να φτάσουμε σε συνειδητή ζωή που μπορεί να αποφασίσει ελεύθερα, να πατήσει πόδι στη νομοτέλεια, στο ένστικτο αύξησης, αντιγραφής κι εξάπλωσης των αντιγράφων δίχως περιθώριο επιλογής.

Αυτό φέροντας πάντα το βαρύ κρίμα ότι ο φόρος που πληρώνει η ζωή για να υπάρξει είναι πάντα σε ζωή. Από αυτό το αποτύπωμα ποτέ δεν θα απαλλαγούμε.

Ας έχουμε αυτήν την επίγνωση κι ας μην αναπολούμε επιστροφή πιο πίσω από το μεσαίωνα, σε αβυσσώδεις εποχές ανακλαστικής υπακοής στην παρόρμηση διαιώνισης. Στο life is evil του Trier. Ας μη ζητάμε αυτό από τις γυναίκες μας. Ας πιστεύουμε ότι είμαστε εδώ για κάτι παραπάνω. Και ας διαιωνίσουμε αυτή τη χαρά.