Επειδή στην Κωλαμβιανή κανονικότητα είμαστε όλοι α λα καρτ ύποπτοι για κατοχή παράνομου υλικού (άλλο το μπουκάλι της μπύρας στο σπίτι του πυητή Μπογδάνου, άλλο στο δικό σου), έκανα χθες εκκαθάριση στο σπίτι.
Δεν είμαι φίλος του αλκοόλ και έτσι δεν είχα άδεια μπουκάλια. Δεν είμαι φίλος της βίας και έτσι δεν είχα οτιδήποτε θυμίζει όπλο. Καλού-κακού όμως, χάρισα το σετ μαχαιριών του σεφ και ένα σουγιαδάκι στον αποπάνω, που έχει μονίμως επηρμένη την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι –αυτός δικαιούται να κατέχει οτιδήποτε (έχει και όπλο στο σπίτι, όπως μου έχει εξομολογηθεί).
Οπότε επικεντρώθηκα στη βιβλιοθήκη. Εκεί ναι, κάποιοι τίτλοι ήταν όντως για έκτακτο στρατοδικείο. Και πρώτο-πρώτο καθάρισα το ράφι με τα Ιερά Βιβλία Πασών των Θρησκειών. Άφησα μόνο Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Στην κούτα το «Κεφάλαιο» του Μαρξ (στα γαλλικά, ποτέ δεν εμπιστεύθηκα τις μεταφράσεις του κκε), στην κούτα το Κοράνι (άντε να πείσεις ότι δεν είσαι ισλαμοτσιράκι του Σόρος τέτοιες εποχές), στην κούτα και η Μπαγκαβάτ-Γκιτά (γραμμένη από σκούρους λάθρο, για όσους γνωρίζουν).
Έβαλα μέσα καλού-κακού και έναν παλιό Παγκόσμιο Άτλαντα, γιατί δεν είναι εύκολο πλέον να επιχειρηματολογήσεις ότι η Γη είναι στρογγυλή.
Τελευταία στιγμή με έκοψε κρύος ιδρώτας. Είχα ξεχάσει το πτυχίο της Κοινωνιολογίας (αναρχοκομμουνισμένοι οι κάτοχοί του, στρέιτ θρου για αναμόρφωση στη Μακρόνησο). Βαθιά στην κούτα κι αυτό.
Αμέσως μετά, βρήκα στο Δίκτυο και τύπωσα ένα ωραίο πτυχίο του Κωλάμβια και ένα ωραιότερο ΜΒΑ από το Χάρβαρδ Μπίζνες Σκουλ. Αύριο που θα τα παραλάβω κορνιζαρισμένα και θα τα κρεμάσω στο καθιστικό, θα νιώσω πραγματικός υπήκοος Κουλάνδης, έτοιμος για ανώτερα αξιώματα.
Η κούτα βρίσκεται θαμμένη σε ασφαλές σημείο, εκτός Περιφερείας Πρωτευούσης.
[Γιάννης Αγγελάκας & Νίκος Βελιώτης: Μπασταρδοκρατία, άλμπουμ: Λύκοι στη χώρα των Θαυμάτων (Ιστορία του ελληνικού τραγουδιού – Volume 1). Διασκευή του τραγουδιού της Γενιάς του Χάους (1984)]
