Έγινε, λέει, μεγάλος σεισμός με εκατοντάδες ως τώρα διαπιστωμένους νεκρούς στα σύνορα Ιράν – Ιράκ, o oποίος ξυπνάει, λέει, μνήμες από τον σεισμό στο Ιράν το 2003 που είχε κοντά κοντά 30.000 νεκρούς. Ποιες μνήμες όμως; Όχι δικές μου. Πιθανολογώ όχι των περισσοτέρων από εμάς. Ό,τι δεν αφορά τον δυτικό κόσμο, περνά πρώτα στην ειδησεογραφία, μετά στον τρόπο που εμείς το εισπράτττουμε και το φιλτράρουμε και τέλος στον τρόπο που (δεν) το θυμόμαστε, μέσα από τη συνειδητή ή μη συνειδητή κατηγοριοποίησή του, ως ενός κόσμου ενός άλλου κατώτερου πλανήτη και ενός ή μάλλον πολλών άλλων κατώτερων θεών. Για αυτό κάθε τραγωδία μικρής κλίμακος εντός Δύσεως είναι στα μάτια μας και τη μνήμη μας ένα πολύ τραυματικό γεγονός και μαζί ένα γεγονός που σκανδαλίζει: μα εδώ; Μα εδώ που η κάθε ανθρώπινη ζωή έχει μεγάλη αξία; Ενώ στο όχι εδώ, ενώ στο εκεί, τριάντα χιλιάδες νεκροί πάνω – κάτω πόση διαφορά να κάνουν;